بریده‌هایی از کتاب مینیمالیسم دیجیتال

تجاوز فناوری‌های جدید به چشم‌انداز شناختی‌شان

مار به دوربین نگاه کرد و گفت: "سرمایه‌گذاران رسانه‌های اجتماعی باید از تظاهر به این موضوع دست بردارند که خدایانی دوست‌داشتنی‌اند و جهان را بهتر می‌کنند. آن‌ها باید اعتراف کنند که فقط تنباکوکارانی هستند که تی‌شرت می‌پوشند و محصولات اعتیادآورشان را به کودکان می‌فروشند. بیایید روراست باشیم، چک‌کردن لایک‌ها نوعی اعتیاد جدید است."

با ارسال پستی در صفحهٔ فیس‌بوکِ دوستتان یا لایک‌کردن آخرین عکس اینستاگرامش خوشحالی‌های کوچکی کسب می‌کنید؛ اما این‌ها نمی‌تواند خسارت بزرگی را جبران کند که در اثر سپری نکردن زمان در دنیای واقعی با همان دوست ایجاد می‌شود. همان‌طور که شکیا می‌گوید: "زمانی متوجه این موضوع می‌شویم که صدای یک دوست یا خوردن فنجانی قهوه با او را جایگزین لایک یک پست کنیم."

بسیاری از شرکت‌های اقتصاد توجه، می‌خواهند شما دربارهٔ خدماتشان به‌صورت دوگزینه‌ای فکر کنید: یعنی یا از آن استفاده می‌کنید یا نه. این کار به آن‌ها اجازه می‌دهد تا شما را از طریق ویژگی‌هایی که برایتان مهم است، در اکوسیستم خودشان به دام بیندازند. به این ترتیب، پس از آنکه "کاربر" آن‌ها شدید، از مهندسی توجه استفاده می‌کنند تا از طریق روش‌های خودشان شما را تحت فشار قرار دهند. در نهایت، تلاش می‌کنند ارتباط شما را با سرویس‌های خود در حدی فراتر از اهداف اولیهٔ شما نگه دارند.

تعطیلی موقت یک ماههٔ تکنولوژی‌های اختیاری، زندگی دیجیتال شما را از نو می‌سازد. اکنون می‌توانید آن را از ابتدا و با روشی بسیار آگاهانه و مینیمالیستی بازسازی کنید. غربالگری سه‌مرحله‌ای را برای هر فناوری اختیاری که می‌خواهید به زندگی‌تان برگردانید، به‌کار ببرید. - این فرایند به شما کمک می‌کند نوعی از زندگی دیجیتالی را پرورش دهید که در آن فناوری‌های جدید به آنچه عمیقاً برای شما ارزشمند است، خدمت کند؛ نه اینکه آن‌ها را بدون اجازهٔ شما تضعیف نماید. با استفاده از این بازگردانی دقیق، تصمیماتی آگاهانه می‌گیرید که شما را در قالب یک مینیمالیست دیجیتال معرفی خواهد کرد.

برای اینکه در انتهای پاک‌سازی دیجیتال، فناوری‌ای را به‌صورت اختیاری به زندگی‌تان بازگردانید، باید: ۱. به درد چیزی بخورد که برایتان بسیار ارزشمند است. (اینکه فقط چند مزیت داشته باشد، کافی نیست.) ۲. استفاده از تکنولوژی بهترین راه حفظ این ارزش باشد. (اگر این‌طور نیست، چیز بهتری را جایگزین آن کنید.) ۳. استفاده از این ابزارها را با مشخص‌کردن زمان و چگونگی استفاده از آن‌ها از طریق روش‌های اجرایی استاندارد محدود کنید.

هدف از پاک‌سازی دیجیتالْ صرف لذت‌بردن از زمان به دور از فناوری‌های مزاحم نیست. در این فرایند یک‌ماهه، باید فعالیت‌های عالی و مناسب زیادی بیابید و با آن‌ها زمان‌هایی را پر کنید که به دلیل دوری از تکنولوژی‌های اختیاری اکنون خالی شده است. این دوره باید مملو از فعالیت‌ها و تجربیات پرشور و حرارت باشد. - در پایان دوران پاک‌سازی، شما فعالیت‌هایی را می‌یابید که رضایت واقعی ایجاد می‌کنند و به شما امکان می‌دهند با اطمینان، زندگی بهتری بسازید؛ زندگی‌ای که در آن، فناوری فقط حمایتگر اهداف معنی‌دارتر است.

در طول دوران پاک‌سازی، با درنظرگرفتن این موضوع، علاوه‌بر دنبال‌کردن قوانین مربوط به فناوری، وظایف دیگری هم برعهده دارید. برای اینکه این فرایند موفقیت‌آمیز باشد، باید دوباره آنچه را فراموش کرده‌اید کشف کنید؛ یعنی، هرآنچه برایتان مهم است یا در خارج از جهانِ همیشه دردسترس و درخشانِ دیجیتال از آن لذت می‌برید. در پایان این پاک‌سازی، شما کم‌کم تکنولوژی‌های حذف‌شده را به زندگی‌تان بازمی‌گردانید. نکتهٔ بسیار مهم این است که موارد فوق را پیش از این بازگشت در زندگی‌تان بیابید.

تجربهٔ سم‌زدایی اتفاق بسیار مهمی است؛ زیرا کمک می‌کند در پایان پاک‌سازی و زمانی‌که برخی از این تکنولوژی‌های اختیاری را به زندگی‌تان برمی‌گردانید، تصمیماتی هوشمندانه‌تر بگیرید.

در نهایت، فهرستی از تکنولوژی‌های ممنوع و روش‌های اجرایی مربوط به آن‌ها خواهید داشت. این فهرست را در جایی قرار دهید که هر روز آن را ببینید. در دوران پاک‌سازی چه چیزهایی برایتان مجاز و چه چیزهایی برای شما غیرمجاز است. مشخص‌بودن این موارد تعیین‌کنندهٔ موفقیت این اقدام خواهد بود.

پاک‌سازی دیجیتال، به‌طور عمده، بر تکنولوژی‌های جدید متمرکز است و شامل اپلیکیشن‌ها، سایت‌ها و ابزارهایی می‌شود که از طریق کامپیوتر یا تلفن‌همراه عرضه می‌شوند. احتمالاً باید بازی‌ها و رسانه‌های ویدئویی را هم در این دسته قرار دهید. - به مدت سی روز، از تکنولوژی‌های "اختیاری" استفاده نکنید. این موضوع بدین معناست که می‌توانید بدون ایجاد آسیب یا مشکلات عمده در زندگی شخصی یا حرفه‌ای‌تان سی روز از آن‌ها دوری کنید. در بعضی موارد، به‌طور کلی، استفاده از این فناوری‌ها را کنار می‌گذارید؛ اما در سایر موارد، شاید روش‌هایی را مشخص کنید که دقیقاً زمان و چگونگی استفاده از این فناوری‌ها را در طول این فرایند تعیین کند.

فرایند پاک‌سازی دیجیتال ۱. دوره‌ای سی‌روزه را درنظر می‌گیرید و در این دوره، از برخی فناوری‌ها دوری می‌کنید. ۲. در طول این سی روز، سرگرمی‌ها و فعالیت‌های آنلاینی را که برایتان مفید است، کشف می‌کنید. ۳. در پایان دوره، این فناوری‌ها را به زندگی‌تان بازمی‌گردانید. در عین حال، تعیین می‌کنید که هریک چه ارزشی را در زندگی‌تان به‌وجود می‌آورد و چطور باید از آن‌ها استفاده کنید تا بتوانید این ارزش را به حداکثر برسانید.

در حال حاضر، گوشی‌های هوشمند، با امکان اتصال همیشگی به چیزهای سرگرم‌کننده و حواس‌پرت‌کن، تجربه‌های مردم را از جهان تغییر داده‌اند

آن‌ها آموخته‌اند که کلید پیشرفت در دنیای تکنولوژی‌های پیشرفته، صرف وقت بسیار کم برای استفاده از این تکنولوژی‌هاست.

کلید پیشرفت در دنیای تکنولوژی‌های پیشرفته، صرف وقت بسیار کم برای استفاده از این تکنولوژی‌هاست.

"بمباران بی‌پایان اخبار، شایعات و تصاویر باعث شد میل شدید و اعتیادگونه‌ای به اطلاعات پیدا کنم؛ مسئله‌ای که زندگی‌ام را تباه کرد و شاید زندگی شما را هم به تباهی بکشاند."

مینیمالیسم دیجیتال این شیوه نگرشی دربارهٔ نحوهٔ استفاده از تکنولوژی است. بر این اساس، زمانی‌که آنلاین هستید، فقط روی تعداد کمی از فعالیت‌های بهینه و با دقت انتخاب‌شده تمرکز می‌کنید. این فعالیت‌ها فقط به موضوعاتی می‌پردازد که به نظر شما ارزشمند است و به این ترتیب، به‌راحتی از سایر فعالیت‌ها چشم‌پوشی می‌کنید.

حال بیایید نیروی دومی را بررسی کنیم که سبب ترغیب اعتیاد رفتاری می‌شود: جلب تأیید اجتماع. همان‌طور که آدام آلتر می‌نویسد: "ما موجوداتی اجتماعی هستیم و به‌طور کامل نمی‌توانیم تفکر دیگران را دربارهٔ خودمان نادیده بگیریم." در دوران پارینه‌سنگی، مهم بود که روابط اجتماعی‌تان را با دیگر اعضای قبیلهٔ خود مدیریت کنید؛ زیرا بقای شما به این کار بستگی داشت؛ اما در قرن بیست‌ویکم، فناوری‌های جدید این محرک قوی را برای ایجاد یک اعتیاد رفتاری سودآور ربوده‌اند. بار دیگر دکمه‌های بازخورد را در رسانه‌های اجتماعی درنظر بگیرید. این دکمه‌ها علاوه‌بر عرضهٔ بازخوردی پیش‌بینی‌پذیر، که در بالا بحث شد، موجب ایجاد نگرانی‌هایی دربارهٔ تأیید سایر افراد هم می‌شوند. اگر تعداد زیادی از مردم روی نماد قلب کوچک زیر آخرین پست شما در اینستاگرام کلیک کنند، مانند این است که قبیله‌تان از شما راضی است. این چیزی است که هریک از ما به‌شدت خواهان آن هستیم. البته روی دیگر قضیه این است که نبود بازخورد مثبت، باعث ایجاد احساس پریشانی در ما می‌شود. این مسئله‌ای مهم برای بخش پارینه‌سنگی مغز بشر است و از این رو، برای نظارت بی‌وقفه بر این اطلاعاتِ "حیاتی" می‌تواند نیازی فوری ایجاد کند.

و در اواخر سال ۲۰۱۷، در مراسمی دربارهٔ تکنیک مهندسی توجه، که شرکت سابقش به‌کار برده بود، به‌طور صریح گفت: "فرایند فکری منسجمی منجر به ساخت این برنامه‌ها شد و فیس‌بوک اولین آن‌ها بود. هدف از تمام این فعالیت‌ها این بود که چگونه تا آخرین حد، زمان و توجه آگاهانهٔ شما را به خودمان اختصاص دهیم. این بدان معناست که گهگاه باید مقدار کمی دوپامین به شما بدهیم؛ آن هم با لایک، نظردادن دربارهٔ عکس و پستتان یا هرآنچه ارسال می‌کنید." در بیشتر رسانه‌های اجتماعی مدام پست می‌گذارید و سپس در انتظار بازخوردهای پیش‌بینی‌ناشدنی آن می‌نشینید. به‌نظر می‌رسد این مورد یکی از اساسی‌ترین عملکردهای این سرویس‌هاست.

دومین حقیقتی که پس از تحقیقات آلتر مشخص شد، نگران‌کننده‌تر است. طبق هشدارهای هریس، در بسیاری از موارد، این ویژگی‌های اعتیادآور در فناوری‌های جدید تصادفی نیست، بلکه به‌دقت طراحی و مهندسی شده است! حال به‌طور طبیعی، سؤالی دربارهٔ نتیجه‌گیری‌های آلتر مطرح می‌شود: به‌طور خاص، چه چیزی باعث می‌شود فناوری‌های جدید سبب ایجاد اعتیاد رفتاری شود؟ او در سال ۲۰۱۷، در کتاب خود با عنوان مقاومت‌ناپذیر، جزئیات مطالعهٔ خود را دربارهٔ این موضوع مطرح کرد و به بررسی عوامل گوناگونی پرداخت که باعث می‌شود فناوریْ مغز ما را بدزدد و موجب استفادهٔ ناسالم ما از آن شود. در میان این موارد متعدد، به‌طور خلاصه، بر دو نیرویی متمرکز خواهم شد که به‌نظر می‌رسد به بحث ما مربوط‌اند؛ دو موردی که در پژوهش خود من نیز، به‌طور مکرر، دربارهٔ چگونگی تشویق اعتیاد رفتاری از جانب این شرکت‌های فناوری مطرح می‌شوند: پاداش مثبت متناوب و انگیزهٔ جلب تأیید اجتماع.