بریده‌هایی از کتاب مینیمالیسم دیجیتال

بر فرض که شما از فیس‌بوک استفاده می‌کنید. حال مهم‌ترین خدماتی را که به شما عرضه می‌کند، فهرست کنید؛ منظور فعالیت‌های خاصی است که اگر مجبور شوید استفاده از این سرویس را کاملاً متوقف کنید، آن‌ها را از دست خواهید داد. اکنون تصور کنید که فیس‌بوک به ازای هر دقیقه استفاده از آن‌ها، هزینه دریافت می‌کند. در یک هفتهٔ معمولی، چقدر زمان نیاز دارید تا تمام فعالیت‌های نوشته‌شده‌تان را انجام دهید؟ پاسخ اکثر مردم، به‌طرزی شگفت‌آور، زمان بسیار کمی است؛ چیزی در حدود بیست تا سی دقیقه!

مینیمالیسم دیجیتال، به‌طور صریح، نوآوری‌های عصر اینترنت را رد نمی‌کند؛ بلکه شیوهٔ فعلیِ اکثریت مردم را برای استفاده از این ابزارها رد می‌کند.

- اصل اول: آشفتگی پرهزینه است.

"چگونه می‌توانم از این فناوری استفاده کنم تا ارزش آن را به حداکثر و آسیبش را به حداقل برسانم؟"

تجربهٔ تنهایی باعث می‌شود در قبال ارتباطات بین‌فردی قدردان‌تر باشید.

"اعتیاد شرایطی است که در آن فرد از ماده‌ای استفاده می‌کند یا رفتاری انجام می‌دهد که با وجود عواقب زیان‌آورش، پاداش‌های آن انگیزه‌ای قانع‌کننده برای ادامهٔ این رفتار به‌صورت مداوم فراهم می‌کند." تا همین اواخر تصور می‌شد اعتیاد فقط شامل مصرف الکل و مواد مخدر است؛ یعنی، موادی که ترکیباتی روان‌گردان دارد و به‌طور مستقیم، ترکیب شیمیایی مغز را تغییر می‌دهد؛ اما هم‌زمان با ورود به قرن ۲۱، بر اساس مجموعه‌ای از تحقیقات، دریافتیم رفتارهایی هم که شامل مواد خوراکی نمی‌شود می‌تواند بر اساس مفهوم فنی تعریف بالا، اعتیادآور تلقی شود؛ برای مثال، در سال ۲۰۱۰، مقالهٔ مهمی در مجلهٔ آمریکایی سوءمصرف مواد مخدر و الکل چاپ شد. در این مقاله مطرح شده بود که "بر اساس شواهد در حال افزایش، اعتیادِ رفتاری در بسیاری از حوزه‌ها، مشابه اعتیاد به مواد است." این مقاله "قمار بیمارگونه و اعتیاد به اینترنت" را دو نمونهٔ اثبات‌شده از این اختلالات دانسته بود.

ازدست‌دادن چیزهای کوچک برای مینیمالیست‌ها مهم نیست؛ آنچه آن‌ها را بیشتر نگران می‌کند، دست‌کم‌گرفتن چیزهای مهمی است که می‌دانند قطعاً موجب خلق زندگی بهتر می‌شود.

ازدست‌دادن چیزهای کوچک برای مینیمالیست‌ها مهم نیست؛ آنچه آن‌ها را بیشتر نگران می‌کند، دست‌کم‌گرفتن چیزهای مهمی است که می‌دانند قطعاً موجب خلق زندگی بهتر می‌شود.

در حقیقت، با اجتناب از تنهایی، شما جنبه‌های مثبتی را که این بستر برایتان به ارمغان می‌آورد از دست خواهید داد؛ مواردی همچون توانایی شفاف‌کردن مسائل دشوار، تعدیل احساسات، شجاعت رفتار بر اساس اخلاقیات و تقویت روابط؛ بنابراین اگر به‌شدت از تنهایی محروم هستید، بی‌شک کیفیت زندگی شما کاهش خواهد یافت.

او در سال ۲۰۱۵، در کتابش با عنوان احیای گفت‌وگو، میان دو اصطلاح "در تماس بودن" و "گفت‌وگو" تمایز قائل می‌شود: وی اصطلاح اول را برای تعاملات سطحی‌ای به‌کار می‌برد که زندگی اجتماعی آنلاین ما را تعریف می‌کند و اصطلاح دوم را برای ارتباطات بسیار غنی‌تر و عمیق‌تری استفاده می‌کند که مواجهه‌های میان افراد را در دنیای واقعی تعریف می‌کند.

هریس پاسخ داد: "آن‌ها مردم را برنامه‌نویسی و کنترل می‌کنند. همیشه می‌گویند که فناوری خنثی است و این بستگی به ما دارد که چگونه از آن استفاده کنیم؛ اما این درست نیست..." کوپر حرف او را با این سؤال قطع کرد: "فناوری خنثی نیست؟!" "نه، خنثی نیست. آن‌ها می‌خواهند شما از راه‌های خاص و برای مدت زمان طولانی از آن استفاده کنید؛ چون پولشان را از این راه به‌دست می‌آورند."

"سرمایه‌گذاران رسانه‌های اجتماعی باید از تظاهر به این موضوع دست بردارند که خدایانی دوست‌داشتنی‌اند و جهان را بهتر می‌کنند. آن‌ها باید اعتراف کنند که فقط تنباکوکارانی هستند که تی‌شرت می‌پوشند و محصولات اعتیادآورشان را به کودکان می‌فروشند. بیایید روراست باشیم، چک‌کردن لایک‌ها نوعی اعتیاد جدید است."

ما به نگرشی نیاز داریم که هدف بلندمدت را به رضایت کوتاه‌مدت ترجیح دهد.

همیشه می‌گویند که فناوری خنثی است و این بستگی به ما دارد که چگونه از آن استفاده کنیم؛ اما این درست نیست..." کوپر حرف او را با این سؤال قطع کرد: "فناوری خنثی نیست؟!" "نه، خنثی نیست. آن‌ها می‌خواهند شما از راه‌های خاص و برای مدت زمان طولانی از آن استفاده کنید؛ چون پولشان را از این راه به‌دست می‌آورند."

پیش‌تر، تارالد هنگام وقت‌گذرانی با پسرانش، مدام، حواس‌پرتی داشت و این موضوع ناراحتش می‌کرد.

کم می‌تواند نتیجهٔ بیشتری ایجاد کند

افراد به فیس‌بوک پیوستند تا ارتباطشان را با دوستان خود در سراسر کشور حفظ کنند؛ اما اتفاقی که پس از آن افتاد این بود: آن‌ها حتی دیگر نمی‌توانستند با دوستی که آن‌طرف میز نشسته بود مکالمه‌ای سالم و بدون وقفه داشته باشند!

آیا همهٔ این توییت‌های کوچک و این ارتباطات کوچک آنلاین معادل گفت‌وگویی بزرگ و واقعی نیست؟" پاسخ تورکل واضح بود: "نه، نیست." او توضیح داد: "گفت‌وگوی رودررو به‌صورت آهسته اتفاق می‌افتد. این کار صبرکردن را به ما می‌آموزد و ما با لحن و فحوای گفتار طرف مقابل همراه می‌شویم." از طرف دیگر: "وقتی از طریق دستگاه‌های دیجیتالی‌مان ارتباط برقرار می‌کنیم، عادت‌های متفاوتی پیدا می‌کنیم."

در واقع، همان‌طور که افشاگران و محققانی مانند تریستان هریس، شان پارکر، لیا پیرلمن و آدام آلتر نشان داده‌اند، در بسیاری از موارد، این تکنولوژی‌ها به‌عمد، به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که چنین رفتار اعتیادآوری را ایجاد کنند

"فرایند فکری منسجمی منجر به ساخت این برنامه‌ها شد و فیس‌بوک اولین آن‌ها بود. هدف از تمام این فعالیت‌ها این بود که چگونه تا آخرین حد، زمان و توجه آگاهانهٔ شما را به خودمان اختصاص دهیم. این بدان معناست که گهگاه باید مقدار کمی دوپامین به شما بدهیم؛ آن هم با لایک، نظردادن دربارهٔ عکس و پستتان یا هرآنچه ارسال می‌کنید