بریده‌هایی از کتاب شرح و تفسیر دعای عهد

مصحف فاطمه (س) پس از شهادت امیرالمؤمنین (ع) به امام حسن مجتبی (ع) به ارث رسید و هنگام شهادت هر یک از ائمّهٔ هدی (ع) به امام بعدی سپرده می‌شد. این کتاب، اکنون در اختیار و نزد حضرت ولی عصر (عج) است.

تفاوت این مصحف با قرآن شریف در این است که قرآن، در طی بیست‌وسه سال به تدریج بر پیامبراکرم (ص) نازل شد، ولی مصحف فاطمه (س) که به تعبیر برخی روایات چند برابر قرآن حجم دارد، در مدّت زمانی کوتاه و کمتر از سه ماه بر حضرت زهرا (س) وحی شده است.

«وَ الذَّابِّینَ عَنْهُ»؛ خدایا مرا مدافع امام‌زمان قرار بده. دفاع از امام زمان یکبار مربوط به زمان ظهور است که انسان به هر وسیله‌ای بتواند از امام زمانش دفاع کند. امّا مسئله‌ای که فعلاً مطرح است، دفاع از امام زمان در زمان غیبت می‌باشد. دفاع از امام زمان در دوران غیبت، مصادیق گوناگونی دارد؛ احیاء یاد امام زمان در میان مردم، بیان خصوصیات و فضائل ایشان، ایجاد آمادگی برای ظهور، دعا برای فرج، ترک گناهان و آنچه مورد ناراحتی امام زمان است، اهتمام به واجبات و مستحبّات که موجب خشنودی امام زمان است، کمک و یاری رساندن به شیعیان، تولّی با دوستان حضرت و دشمن داشتن دشمنان ایشان، مقابله با شبهات دشمن و نظایر آن، همگی از مصادیق دفاع از امام در دوران غیبت است

اگر کسی به‌راستی بخواهد با امام زمان تجدید بیعت کند و اعلام آمادگی نماید، باید راجع به دوستان شیعیان، دوست باشد و با دشمنان شیعیان دشمن باشد؛ نه اینکه مثلاً در شعار مرگ بر آمریکا در بعد از نماز مردّد باشد و نگوید.

«اللَّهُمَّ رَبَّ النُّورِ الْعَظِیمِ». «وَ رَبَّ الْکرْسِی الرَّفِیعِ»؛ یعنی ای خدایی که خالق امام زمان هستی. در این عبارت، امام زمان «کرسی رفیع» نامیده شده‌اند؛ به این معنا که خداوند سبحان، امام زمان را در جایگاهی آفریده که همهٔ عالم وجود، قائم به ایشان هستند.

محور این دعای شریف، پس از ارسال سلام‌هایی با آداب خاص به محضر امام زمان، آن است که دعاکننده با امام زمان بیعت می‌کند و عهد می‌بندد که با تمام قوا، ایشان را یاری دهد و از خداوند متعال می‌خواهد که در دوران حیات یا در دوران رجعت، بالاخره در رکاب امام زمان قرار گیرد.