بریده‌هایی از کتاب بانوی سربدار

هیچ آفتی مثل نفاق داخلی کشوری را از بین نمی‌برد.

یا بر مراد بر سر گردون نهیم پای یا مردوار بر سر همّت نهیم سر

راه زشتی و فساد انتها ندارد. مانند باتلاقی است که هر کس پا در آن نهد لحظه به لحظه بیشتر در آن فرو می‌رود و هر چه تقلا کند برای نابودی خود کشیده است.

اصل مسلّمی است در این دنیا که مردم پاکدل و نیک‌نهاد بیش از ناپاکان و اشرار فریب می‌خورند.

سربداران ثابت کردند که مغول را هم می‌شود کشت و شکست داد و اسیر کرد.

مقصّر اصلی من هستم که باید مجازات بشوم ولی مرا تسلیم مغول‌ها نکنید. اگر با کشتن من که بانی و باعث این غوغا هستم کارها درست می‌شود حرفی ندارم، داری برپا کنید و خود شما مرا به دار بزنید و مغول‌ها را برای تماشا خبر کنید. من راضی هستم سربدار باشم ولی اسیر و ذلیل مغول‌ها نشوم.

یا بر مراد بر سر گردون نهیم پای یا مردوار بر سر همّت نهیم سر

کسانی از مرد و زن هستند که به علّت فقر و نداری، شب و روز عقب یک لقمه نان می‌دوند، میدانی نمی‌بینند تا هوش و استعداد ذاتی خود را ظاهر سازند.

«و علی کل‌التقدیر سربداران جلادت آثار کاری از پیش بردند که تا انقراض عالم از صفحات روزگار محو نخواهد گردید و هر کس بر کیفیت و تهوّر و مردانگی ایشان وقوف یابد انگشت تحیر به دندان خواهد گزید.»

تاریخ سربداران را مطالعه کنید و ببینید که اگر این‌ها نفاق و دودستگی نمی‌داشتند و سلطنت پادشاهان در آن ملک روی قانون معینی استوار می‌بود مسلما آن‌ها با تعصّب و شجاعتی که داشتند نه تنها سراسر ایران را مسخّر می‌ساختند بلکه کشورگشا و جهانگیر هم می‌شدند، ولی افسوس از دوازده نفری که چهل و شش سال در آن کشور سلطنت کردند ده نفرشان روی نفاق‌های داخلی و جاه‌طلبی سران قوم به دست یاران خود کشته شدند.