بریده‌هایی از کتاب ایرال دخت

"وقتی طنابی در ساحل احساسم میخکوب می کنی، در ماهور نفس هایت خواهم خواند در پس هر تپه ای طلوعی در راه است ..

آدم‌ها اگر می خواهند باهم بمانند نباید محل زندگیشان را برای مدت طولانی جدا کنند که این جدایی ها باعث می‌شود افکارشان در مسیرهای متفاوت رشد کند.

او اعتقاد داشت هر سخنی هدفی دارد و پشت کلمات افکار و تصمیم ها نهفته است. حرف های آدم‌ها کلید مقاصدشان است.

تقسیم قلب، انسان را از تمرکز عشق باز می دارد و عشقی که متمرکز نباشد، باقی نخواهد ماند.

اگر چه از همهٔ جنگ ها بیزارم، ولی هرگز نمی‌خواهم بازندهٔ یک جنگ باشم.