بریده‌هایی از کتاب ایرال دخت

چرا انسان این‌قدر می جنگد. اگر به‌جای جنگیدن هر کس فقر را از سرزمینش می زدود چقدر دنیای بهتری می‌شد.

ن ما هستیم که تصمیم می گیریم پایان کجا باشد. پایان آنجاست که انسان امیدش را از دست بدهد

عشق مثل طوفانست. طوفانی که با شدّت می‌آید و همه‌چیزرا خراب می‌کند حتی جون بعضیها را هم می‌گیرد و آنهایی که تحمّل می‌کنند و می مانند هم آسیب می بینند و از خطرات آن طوفان در امان نیستند. در این میان ما نمی‌توانیم جلوی طوفان را بگیریم ولی می‌توانیم خودمان را مصون کنیم که با آن مقابله کنیم.

عشق مثل طوفانست. طوفانی که با شدّت می‌آید و همه‌چیزرا خراب می‌کند حتی جون بعضیها را هم می‌گیرد و آنهایی که تحمّل می‌کنند و می مانند هم آسیب می بینند و از خطرات آن طوفان در امان نیستند. در این میان ما نمی‌توانیم جلوی طوفان را بگیریم ولی می‌توانیم خودمان را مصون کنیم که با آن مقابله کنیم.

ما در صورتی می‌توانیم باعث تغییر و بهتر شدن کسی شویم که ابتدا خود را تغییر دهیم و این تأثیر گذاری زمانی بیشتر می‌شود که بتوانیم درک بیشتری داشته باشیم. هر تغییری در سایهٔ عشق امکان پذیر است. عشق انسان را دگرگون می‌کند و از پوچی نجات می‌دهد.

صبر گاهی نوعی تسلیم است و اگر به‌موقع و در جای خود نباشد به انهدام زندگی منجر می‌شود

درد تمام تنم را می گرفت و لحظه ای ول می‌کرد.

بانو دیگر از دست او خسته شده بود و اعصابش بهم می ریخت

انگارقوربون صدقه ام می‌رفت

جون بعضیها را هم می‌گیرد

"وقتی طنابی در ساحل احساسم میخکوب می کنی، در ماهور نفس هایت خواهم خواند در پس هر تپه ای طلوعی در راه است ..

آدم‌ها اگر می خواهند باهم بمانند نباید محل زندگیشان را برای مدت طولانی جدا کنند که این جدایی ها باعث می‌شود افکارشان در مسیرهای متفاوت رشد کند.

او اعتقاد داشت هر سخنی هدفی دارد و پشت کلمات افکار و تصمیم ها نهفته است. حرف های آدم‌ها کلید مقاصدشان است.

تقسیم قلب، انسان را از تمرکز عشق باز می دارد و عشقی که متمرکز نباشد، باقی نخواهد ماند.

اگر چه از همهٔ جنگ ها بیزارم، ولی هرگز نمی‌خواهم بازندهٔ یک جنگ باشم.