بریده‌هایی از کتاب چگونه عشق خود را پیدا کنیم؟

مهر و محبتی که از شریک‌مان دریافت می‌کنیم ممکن است برایمان آشنا باشد. وقتی در آغوش شریک‌مان هستیم و حس خوبی داریم، حال و هوای کودکی و خانه‌ای که در آن بزرگ شدیم زنده می‌شود. و بدون اینکه خودمان یا همسرمان توجهی به این حس آشنا بکنیم، او با صدای دلنشینی خطاب با ما می‌گوید ”عزیزم“.

بنابراین به احتمال زیاد شدیداً جذب کسانی می‌شویم که ویژگی‌های بخصوص ما را درک می‌کنند. به آنها عشق می‌ورزیم زیرا می‌توانند خصلت‌های نامعمول، حساس، و بخصوص‌مان را تأیید کنند. این افراد، درست عکسِ لشکر افراد بی‌احساس، حس ما را ”می‌فهمند“.

یکی از قوی‌ترین نیروهای موجود در عشق غریزهٔ تکامل است. هیچ‌یک از ما اساساً کامل نیستیم: در شخصیت‌مان طیفی از کاستی‌های فیزیکی و روانی داریم. شاید فاقد ویژگی‌هایی همچون متانت، خوش‌ذوقی، مهارت، ذکاوت، قدرت یا حساسیت باشیم. انگار در نقطه‌ای از وجود خود نقصی را کشف کرده‌ایم و هرگاه نزدیک فردی می‌شویم که ویژگی مکمل ما را دارد مجذوب او می‌شویم و سعی می‌کنیم از طریق عشق نقص‌مان را رفع و خودمان را کامل کنیم.

می‌شود. اگر قصد داریم روابط بهتری داشته باشیم، باید سعی کنیم ندای عشق رمانتیک را عاقلانه وارسی کنیم. غرضْ ترکِ غریزه نیست؛ بلکه استفادهٔ بهتر از آن است.

یکی از مهم‌ترین اصول انتخاب معقولانهٔ شریک زندگی این است که در انتخاب‌مان شتاب‌زده نباشیم. پیش‌شرط رضایت از زندگی مشترک رضایت از تجرّد است. وقتی تنهایی برایمان غیرقابل‌تحمل باشد، نمی‌توانیم عاقلانه تصمیم بگیریم. برای اینکه بتوانیم رابطهٔ خوبی بسازیم، باید احتمال سال‌ها تنهایی را بپذیریم، وگرنه به جای اینکه عاشق فردی باشیم که ما را از تنهایی درآورده، پیش از هر چیز مشتاق فرار از تجرّد هستیم.

راه بالا بردن اعتمادبه‌نفس این نیست که مدام در پی حفظ آبرو و منزلت‌مان باشیم؛ راهش این است که با این حقیقت انکارناپذیر کنار بیاییم که بشر ذاتاً موجود مضحکی است. رفتارهای احمقانه از ما سر می‌زند، در گذشته هم سر زده، و در آینده نیز سر خواهد زد. ــ هیچ ایرادی هم ندارد. انتخاب دیگری برای بشر باقی نمی‌ماند.

یکی از نشانه‌های بلوغ صحیح تشخیص تفاوت بین خوب به نظر رسیدن و خوب بودن است. برای خوب بودن گاهی لازم است رفتارهایی در قبال معشوق‌مان بکنیم که برای مقطعی خشمگین یا حتا شوکه‌اش کند. کسی واقعاً مهربان است که شهامت آن را داشته باشد که منفور واقع شود.

اما در واقعیت این ویژگی‌ها تنها مختص یک نفر نیستند. اگر بهتر نگاه کنیم، می‌بینیم که این ویژگی‌ها کاملاً عمومی هستند و در افراد دیگر نیز وجود دارند، فقط کمتر نمایان هستند. اینها تمرینی برای دست کشیدن از خواسته‌های واقعی‌مان نیست، بلکه اقداماتی رهایی‌بخش است برای اینکه متوجه شویم چیزهایی که دنبال‌شان می‌گردیم ورای این شخصیت‌های عذاب‌آوری است که خصوصیات مطلوب‌مان را در آنها دیده‌ایم.

برای رفع دلبستگی راهش این نیست که به خودمان بگوییم این فرد را دوست ندارم یا سعی کنیم میزان علاقهٔ خود به او را فراموش کنیم. راهش این است که با جدیّت و دقت به دنبال منشأ این علاقه بگردیم، و سپس دریابیم که افراد دیگری نیز با همین ویژگی‌های موردستایش ما هستند که این موانع فعلی برای برقراری یک رابطهٔ رضایت‌بخش را هم ندارند. با ژرف‌کاوی در ویژگی‌های موردپسندمان در آن فرد خاص پی می‌بریم که می‌توانیم عاشق افراد دیگری هم بشویم؛

می‌کنیم. وقتی عوامل مجذوبیت خود به یک فرد خاص را دریابیم، ناگزیر ویژگی‌هایی را یافته‌ایم که در افراد دیگر هم وجود دارد.

ایراد خودمان را دوست بداریم، و علی‌رغم دیدن عیب و ایراد در دیگران، عاشق‌شان باشیم.

عشق احساساتی می‌گوید ما فقط زمانی می‌توانیم عاشق خودمان باشیم که هیچ عیب و ایرادی نداشته باشیم، و تنها زمانی می‌توانیم عاشق فرد دیگری شویم که او کاملاً بی‌نقص باشد. و این در حالی است که همهٔ ما سرشار از ایرادیم.

اگر بخواهیم با ملاحظه بگوییم، ما کمی ضعیف، کمی فریبکار، و کمی ابله‌ایم. ولی همه همین‌طورند. ما از نفر بغلی‌مان ابله‌تر و سرکش‌تر نیستیم. ما می‌توانیم صرفاً با توجه به همین کاستی‌ها و شکنندگی‌ها، درخواست دیگران را برای برقراری رابطه‌ای نزدیک و عمیق بپذیریم. نیازی که معشوق‌مان به ما دارد توهم‌آمیز نیست؛ بلکه درخواستی است صحیح که هر انسان ایرادداری می‌توانس

هر فردی در عین حال هم خوب است و هم کمی حال‌به‌هم‌زن.

باید دیدگاه‌مان نسبت به خود را اصلاح کنیم و خودمان را کم‌وبیش فردی قابل‌اتکا برای نیاز دیگران ببینیم.

اظهار نیاز پیش‌شرط قدرت است، نه ضعف.

وظیفهٔ ما این است که نسبت به شریک زندگی‌مان به خاطر کاستی‌هایش احساس نفرت نداشته باشیم. بلکه باید مشتاقانه و رئوفانه به رفع آن کاستی‌ها کمک کنیم.

اگر خودمان را درست بشناسیم، می‌بینیم که بسیاری از ابعاد وجودمان نیاز به اصلاح دارد.

برسد. ما همواره بردهٔ غرایزمان هستیم، اما می‌توانیم یاد بگیریم شوق‌مان را مؤثرانه‌تر مدیریت کنیم. با این کار، شانس‌مان را برای یافتن کسی که بتوانیم برای مدت طولانی عاشقش باشیم فوق‌العاده افزایش می‌دهیم.

علایق ما به تناسب نقص‌هایمان متفاوت و متنوع است.