بریده‌هایی از کتاب کلیدهای‌ گفتن‌ و‌ شنیدن‌ با کودکان و نوجوانان

یکی از جایگزین‌های تنبیه، نشان دادن عدم تأیید است.

«درصورت وجود اختلاف، اجباری به بسیج نیروها علیه یکدیگر و نگرانی درباره غالب و مغلوب نداریم. به‌جای آن می‌توانیم انرژی خود را برای یافتن راه‌حلی که نیازهای هر دو طرف را به‌عنوان فردی مستقل محترم می‌دارد، به‌کار ببریم.»

ما باید از فکر نگریستن به کودک به‌عنوان «مشکلِ» نیازمند تصحیح، خودداری کنیم.

جایگزین‌های تنبیه ۱. راه مفید بودن را تذکر دهید. ۲. عدم تأیید شدید خود را نشان دهید (بدون حالت تهاجمی). ۳. انتظارات خود را بیان کنید. ۴. چگونگی اصلاح امور را به کودک نشان دهید. ۵. حق انتخاب بدهید. ۶. عمل کنید. ۷. اجازه دهید کودک عواقب رفتار ناشایستش را تجربه کند.

ما با تنبیه کودک درواقع او را از فرایند روحی ـ روانی بسیار مهم روبه‌رو شدن با رفتار نامناسب خود، محروم کرده‌ایم.»

وقتی انتظار دارید کاری فوری انجام بگیرد، بهتر است با شدت و مؤثرانه صحبت کنید، نه با خواهش و التماس.

عقیده‌ای که پشت کلمات شما پنهان است، به اندازه کلماتی که به‌کار می‌برید، مهم است.

گوش دادن واقعی کار سختی است. اگر نمی‌خواهید پاسخ غیرصمیمانه‌ای بدهید