بریده‌هایی از کتاب دید اقتصادی

تورم به دولت‌ها امکان می‌دهد از انتخاب گزینه‌های سخت طفره بروند و دزدکی از شرّ بدهی‌هایشان خلاص شوند. دولت‌ها با چاپ پول می‌توانند اسماً تمام بدهی‌شان را پس بدهند، اما این کار را با آب بستن به پول کشورشان می‌کنند.

علت این که بعضی‌ها ثروتمند می‌شوند (حداقل اول کار) این است که چیزِ باارزشی را به دیگران ارائه می‌کنند

تاریخ پر است از برنامه‌های پرطمطراقی که از آستینِ هستهٔ مشاورانِ دولت سر در آورده ولی به سرانجام نرسیده است.

بودجهٔ دولت در واقع همان پول مالیات‌دهنده‌هاست، پس معتقد بودند مالیات‌دهنده‌ها باید تصمیم بگیرند این پول چطور خرج شود. در نتیجه، رأی‌گیری صرفاً به آنهایی محدود بود که مالیات می‌دادند.

گر آزادیِ شکست را دریغ کنیم، آن وقت آزادیِ موفقیت را هم از بین برده‌ایم.

چه چیزی باعث می‌شود اقتصاد رشد کند: پیدا کردن روش‌های بهتر برای تولید بیشتر چیزهایی که انسان می‌خواهد. این اصل تغییر نمی‌کند... مهم نیست اقتصاد دستِ آخر چقدر بزرگ شود.

هر چه مدت بیشتری مجانی غذا بخوری، وقتی غذای مجانی قطع شود، سخت‌تر می‌توانی روی پای خودت بایستی.

می‌گوییم دانشمندان ما بیماری جدیدی در ماهی فرآوری نشده پیدا کرده‌اند و همه را مجبور می‌کنیم ماهی‌های اصلی را به محض این که صید کردند با ماهی‌های ضد عفونی شده عوض کنند!» سناتورها و تکنیسین‌ها توضیح دادند چطور فرآیند ضدعفونی، کم مایگی «ماهی رسمی» را توجیه می‌کند.

ساده‌ترین تعریف اقتصاد عبارتست از تلاش برای حداکثر کردن دسترسی به منابع محدود (که تقریباً همه منابع محدود هستند) به‌طوری‌که بیشترین تقاضای ممکن انسان تأمین شود. ابزارها، سرمایه و نوآوری جواب این معادله هستند.

اما حالا ما در دنیایی هستیم که، در چهل سال گذشته، هیچ کشوری پول واقعی منتشر نکرده است. این بزرگترین تجربهٔ پولی است که تا به حال اجرا شده است. کسی نمی‌داند چطور و چه وقت تمام می‌شود. اما خیالتان راحت، تمام می‌شود.

اما قیمت‌های رو به بالا فقط نتیجهٔ تورم است! تورم بسط عرضهٔ پول است.

تقریباً همه تصور می‌کنند بالا رفتن قیمت‌ها یعنی تورم. پس اگر قیمت‌ها بالا نمی‌روند، حتماً تورمی نیست. اما قیمت‌های رو به بالا فقط نتیجهٔ تورم است! تورم بسط عرضهٔ پول است. هر لغت‌نامهٔ چاپ قبل از ۱۹۹۰ تورم را فقط بسط عرضهٔ پول تعریف کرده است. نسخه‌های جدیدتر احتیاط کرده‌اند. اما اگر شما از تعریف درست مطلع باشید، می‌دانید ممکن است قیمت‌ها ثابت بمانند، یا حتی بریزند، ولی خود عرضه پول متورم شود.

«یعنی همه چیز همین است؟ باید زندگی چیزی بیشتر از این باشد.»

تورم به طور ساده ابزاری است که ثروت را از کسی که در یک واحد پولی پس‌انداز دارد به کسی که در همان واحد پولی بدهی دارد منتقل می‌کند

قیمت‌های رو به بالا فقط نتیجهٔ تورم است! تورم بسط عرضهٔ پول است.

در طول تاریخ، دولت‌ها با خرج کردن بیشتر از چیزی که دارند خودشان را به دردسر انداخته‌اند.

وقتی نرخ بهرهٔ وام‌های کلبه بدلیل ضمانت‌های فینی و فیشی افت کرد، جزیره‌نشین‌ها می‌توانستند وام‌های بزرگ‌تری بگیرند. در نتیجه، درست مثل شهریهٔ دانشگاه موج‌سواری، قیمت کلبه کم کم به طور چشمگیری بالا رفت. با افزایش مداوم قیمت‌ها، نگاه جزیره‌نشین‌ها به کلبه‌داری از هزینهٔ سربارِ اضافی به یک سرمایه‌گذاری ضروری تغییر کرد. برای تضمین آیندهٔ خوب، کلبه‌داری بهتر از پس‌انداز محسوب می‌شد.

یک اقتصاد نمی‌تواند رشد کند به دلیل این که مردم مصرف می‌کنند؛ مردم مصرف می‌کنند چون که اقتصاد رشد می‌کند.

هدف اقتصاد این نیست که کار درست کند. هدف صرفاً این است که بهره‌وری حداکثر شود.

ساده‌ترین تعریف اقتصاد عبارتست از تلاش برای حداکثر کردن دسترسی به منابع محدود (که تقریباً همه منابع محدود هستند) به‌طوری‌که بیشترین تقاضای ممکن انسان تأمین شود. ابزارها، سرمایه و نوآوری جواب این معادله هستند.