بریده‌هایی از کتاب مثل یک موفق عمل کن، مثل یک موفق فکر کن

«تنها چیزی که بین شما و هدف‌تان می‌ایستد، داستان مزخرفی است که مادام در توجیه اقدام نکردن‌های‌تان در گوش خود می‌خوانید

توجیهات، دروغ‌هایی هستند که به عنوان حقیقت به خورد خودمان می‌دهیم تا از تلاش برای اثبات این‌که ارزشمند هستیم و موهبت ارزشمندی داریم، دست برداریم.

موفقیت به این معنا نیست که شما در یک بخش از زندگی عالی باشید و از بخش‌های دیگر معاف شوید. اگر تا به حال این گونه بوده است، پس باید از اول شروع کنید.

این زندگی از آن شماست و شما باید آن را برای امروز زیست کنید. اجازه ندهید که حتی یک دقیقه دیگر با نارضایتی و ناکامی تلف شود. همین اکنون و دوباره تأکید می‌کنم اکنون و نه یک لحظه بعد، زمانی است که باید رؤیاها، اهداف و دورنمایی را که در قلب‌تان نهفته است، بیرون بکشید و آن را عملی سازید.

باید درک کنید که موهبت‌های خدادادی همان فرصت‌ها هستند و این باور جدید را در خود ایجاد کنید که شما موفق هستید.

باید نسبت به گفت‌وگوهایی که در مورد مواهب و استعدادهای‌مان با خود داریم، آگاه باشیم. وقتی کسی اطراف‌مان نیست، به خودمان چه می‌گوییم؟ وقتی هر روز در آینه به خودمان نگاه می‌کنیم، چه چیزی بر زبان می‌رانیم؟

بلفورت نویسنده کتاب و فیلم گرگ وال‌استریت می‌گفت: «تنها چیزی که بین شما و هدف‌تان می‌ایستد، داستان مزخرفی است که مادام در توجیه اقدام نکردن‌های‌تان در گوش خود می‌خوانید.»

تغییرات در زندگی همه رخ می‌دهد. می‌توانید نسبت به آن‌ها واکنش منفی نشان دهید و یا این‌که با این تغییرات همراهی کنید. تصمیم‌گرفتم با تمام تغییرات زندگی‌ام هماهنگ شوم

اگر تمرکزتان بر روی جایگاهی که اکنون دارید باشد، بنابراین اکنون شما، به آن‌چه همیشه هستید تبدیل می‌شوید. تا زمانی‌که تمرکزتان را تغییر ندهید و قدرت تخیل‌تان را بالا نبرید، موقعیت کنونی‌تان، شما را تعریف خواهد کرد.

گاهی وقت‌ها توجه خود را بیش از اندازه متوجه دیگران می‌کنیم درحالی‌که پاسخ تمام سؤالات ما درون خودمان است

پدرم همیشه می‌گفت: «همه چیز اولش به نظر دشوار می‌رسد اما به تدریج ساده‌تر می‌شود.»

خیلی مهم است که برخی از چشم‌اندازهای‌تان را خصوصی و امن نگه‌دارید و فقط به افرادی که خیلی به شما نزدیک هستند نشان دهید. نمی‌دانم چگونه قرار است ده‌هزار دانش‌آموز را به دانشگاه بفرستم یا چگونه می‌خواهم تغییری در آفریقا ایجاد کنم یا حتی چگونه برنامه استیو هاروی را به ۳.۵ برسانم. تنها کاری که باید بکنم این است که تخته تجسم را جلوی خودم نگه‌دارم و بخواهم، باورکنم، تلاش‌کنم و آماده دریافت و رسیدن شوم.

وقتی که من لطیفه‌ای می‌نویسم و روی صحنه می‌برم، یک لطیفه را سه بار ارزیابی می‌کنم تا تصمیم بگیرم که آیا آن را تعریف کنم یا نه. اگر لطیفه‌ای بگویم و همیشه مردم با صدای بلند برای آن بخندند، به آن امتیاز ۱ می‌دهم. اگر لطیفه‌ای بگویم و فقط بعضی به آن بخندند، امتیاز ۲ را می‌گیرد و اگر هیچ کس نخندد، امتیاز ۳ را خواهد گرفت. وقتی کارم را شروع کردم، به این خودارزیابی نیاز داشتم زیرا زمان برایم مهم بود. من پانزده دقیقه برای شروع، سی دقیقه برای میان برنامه و چهل و پنج دقیقه برای پایان برنامه وقت داشتم. من به این زمان‌ها نیاز داشتم تا بتوانم کمدینی معروف شوم. متوجه شدم که اگر طنزهای درجه سوم را تعریف کنم، مجموعه ضعیفی خواهم داشت پس هر بار که لطیفه جدیدی نوشتم و امتیاز ۲ را به آن دادم، از لطیفه درجه ۳ دست کشیدم. یک ارزیابی صادقانه انجام دادم. به نوشتن طنزها ادامه دادم. وقتی طنز درجه یک می‌نوشتم، از طنز درجه ۲ دست می‌کشیدم. پس از چند سال تمام طنزهایم درجه یک شدند. وقتی به راستی آزمون خودارزیابی را شروع کردم، در حرفه خود پیشرفت کردم.