بریده‌هایی از کتاب ما که کاری نمی کنیم!

من هر شب برایت دعا میکنم... من هر روز به تو فکر میکنم... من هر روز با تو سخن میگویم، حتی اگر تو هیچ هم ندانی!...

اما گمان میکنم که اینجا، در این شهر، تمام آیینه ها شکسته باشند...

مسخره است دنبال کسی بگردی که نمیخواهد پیدایش کنی!

این که تو نمیدانی و من هم نمیگویم تقصیرهیچ کداممان نیست! ندانستن و نگفتن جزیی از شب است... چنان که ماه نگفت و ماهی ندانست! ستاره نگفت و پنجره ندانست! باد نگفت و برگ ندانست! ما رهاشدگان در ترس هایمان!... در چشم هایمان رازهایی ست مگو!... درچشم هایمان رازهایی ست که شب ها جایی به خواب نمیدهند و مادربزرگ هنوزهم به خاطر شب بیداری هایمان متاسف است!...

مسخره است دنبال کسی بگردی که نمیخواهد پیدایش کنی!

میگویند آدم زمانی که پاک میشود به آسمان میرود...آسمان پاکی انسان ها را در خودش دارد!

من هر شب برایت دعا میکنم... من هر روز به تو فکر میکنم... من هر روز با تو سخن میگویم، حتی اگر تو هیچ هم ندانی!... من تو را میبینم و آنگاه به پاکی انسان ایمان می آورم...و تو هرگز این را نخواهی فهمید و تو هرگز حسی در این چشم ها نخواهی دید...

من هر شب برایت دعا میکنم... من هر روز به تو فکر میکنم... من هر روز با تو سخن میگویم، حتی اگر تو هیچ هم ندانی!... من تو را میبینم و آنگاه به پاکی انسان ایمان می آورم...و تو هرگز این را نخواهی فهمید و تو هرگز حسی در این چشم ها نخواهی دید... من بارها با تو تا آن سر دنیا رفته ام، خاصیت عجیبی دارد دوست داشتنت! کفش هایم را ببین، هیچ گاه کهنه نمی شوند!... و اینگونه است که زندگی زیبا میشود... و اینگونه است که از ماجرای زندگی از خنده روده بر میشوم... من میدانم، من میفهمم که برای ماه تابیدن در آسمان دلپذیرتر از افتادن در حوض کوچک خانهٔ ماست... اما من هر شب ماه را در مشتم میگیرم و یکشنبه ها کمی نورانی تر کف دستم میتابد...حتی اگر تو هیچ هم ندانی!...

شما با آدم های خوب زندگیتان خوب باشید... شما لبخندهای احمقانه یتان را در کوچه ای نفرین شده رها کنید... و دردها، گله ها، چهره های عبوستان را پیش آدم های خوب زندگیتان نبرید... شما با آدم های خوب زندگیتان خوب باشید...

این که تو نمیدانی و من هم نمیگویم تقصیرهیچ کداممان نیست! ندانستن و نگفتن جزیی از شب است...

و من سالها قبل، تمام سهمم را از دنیا از لبخند مادربزرگ گرفته ام..

من سقوط را حس کرده ام، بی آنکه بر فراز آسمان رسیده باشم...

ما برای آزار دادن یکدیگر به این دنیا نیامده ایم... باید برویم، باید خیلی راحت برویم!... حتی میشود بخندیم...آنقدربلند که مادربزرگ بپرسد: امروزآفتاب از کدام طرف درآمده؟! اگرمیدانستیم، وای اگرمیفهمیدیم!...شاید همه چیزجوردیگری میشد... دیگر چیزی گوشهٔ ذهنمان باقی نمانده است! ما فقط میدانیم هرگزهمدیگررا اینگونه نخواسته ایم!...

من فهمیده ام که هیچ چیز بدی وجود ندارد، اما چیزهای ناراحت کنندهٔ بسیاری وجود دارند

آنچنان هم مهم نیست، اگر برایمان دست نزنند... تو در سکوت بیشتر شنیده خواهی شد...

باید برویم ما برای آزار دادن یکدیگر به این دنیا نیامده ایم... باید برویم، باید خیلی راحت برویم!... حتی میشود بخندیم...آنقدربلند که مادربزرگ بپرسد: امروزآفتاب از کدام طرف درآمده؟! اگرمیدانستیم، وای اگرمیفهمیدیم!...شاید همه چیزجوردیگری میشد... دیگر چیزی گوشهٔ ذهنمان باقی نمانده است! ما فقط میدانیم هرگزهمدیگررا اینگونه نخواسته ایم!...

و ما متهمان و ما متهمان به آنچه هرگز نفهمیدیم!!!... و شما مدعیان به آنچه هرگز نرسیدید!!!...

خورشید، آسمان، ماه، گیاه، باران!... من نمیفهمم همه چیز مثل قبل است، پس چه چیز ما را عوض کرده است!؟

قلب خالی در زندگی لحظه هایی هست که آدم فکر میکند هیچ کس را دوست ندارد... یا حتی از هیچ کس کینه ای ندارد... و قلبش خالی میشود... من حالا حس میکنم قلبم خالی شده است... اما از پشت این پنجره صداهایی میشنوم... صداهایی مخصوص شب... صدای افتادن برگ... صدای آهنگی که هیچ گاه معلوم نمیشود از پشت کدامین کوه می آید!... صدای نور ماه که در اتاقم افتاده است... و من انگشتانم را از زیرش رد میکنم... امشب سکوت کرده ام تا بشنوم... امشب خالی شده ام تا خودم انتخاب کنم با چه چیز پر شوم... من فکر میکنم آدم باید لحظه ای را انتخاب کند و قلبش را خالی کند تا با چیزهای دلخواهش پر شود...

آخر اهالی محل حوصلهٔ تربیت کردن پسرها را نداشتند و به نظر در تنگنا قرار دادن دخترانشان راحت تر و بی دردسرتر بود...