بریده‌هایی از کتاب چهار میثاق

مردم را در ذهن خودتان خلق نکنید. از این نترسید که آنها را به صورت کامل بشناسید و همینطور که هستند قبول‌شان کنید. تلاش نکنید کسی را عوض کنید، بخصوص کسانی را که دوست‌شان دارید. اگر بخواهید کسانی را که دوست‌شان دارید عوض کنید، پس آنها را با تمام وجود دوست ندارید؛ بلکه کسی را دوست دارید که در ذهن‌تان ساخته‌اید و اکنون می‌خواهید طرف مقابل‌تان را به آن شکل و قالب دربیاورید. کسی را پیدا کنید که لازم نباشد تغییرش دهید. مهمتر اینکه با کسانی باشید که شما را همینطور که هستید پذیرفته‌اند.

تغییر برداشت ما از حقیقت در دست خود ماست تا بتوانیم از رؤیای‌مان، بهشت بسازیم، نه جهنم.

مردم را در ذهن خودتان خلق نکنید.

همیشه سخت‌ترین مرحله، قدم اول و شروع کار است.

چیزی را به خود نگیرید. همه قضاوت‌های دیگران در مورد شما و اقدامات‌تان، حدس و گمان‌های آنها بر اساس واقعیت خودشان، بر اساس خواب فردی خودشان است. اینها هیچ ربطی به شما ندارند. باید این را درک کنید تا در برابر نظرات دیگران، مصون باشید.

غیبت و شایعه باعث می‌شوند ذهن از تفکر عینی‌گرایانه و واقعی دور بماند. و اگر شما نیز به گسترش این غیبت و شایعه دامن بزنید، اوضاع بدتر هم خواهد شد.

اگر فردی در همه زندگی‌اش خود را فردی احمق بپندارد، چون یک بار چنین میثاقی (احمق بودن) را برای خودش ایجاد کرده، پس هرگز به خودش باور واقعی نخواهد داشت. او متقاعد شده که احمق است.

حقیقت همه جا وجود دارد، اما میثاق‌ها و باورهایی که در ذهن ما هستند اجازه نمی‌دهند آن را ببینیم.

زبان، مذهب، اصول اخلاقی، حتی اسم خودمان. هیچ کدام از اینها را خود ما انتخاب نکردیم، بلکه با همه چیز موافقت کرده‌ایم. پس همین موافقت و پذیرش، تبدیل به باور شده است، و باور نیز به نوبه خود ایمان را رقم زده، و ایمان یعنی باور بی قیدوشرطِ چیزی. بنابراین، ما باورهای دیگران را پذیرفته‌ایم.

رؤیای سیاره زمین، از رؤیایِ جمعی انسان‌ها طی قرون متوالی ایجاد شده.