بریده‌هایی از کتاب شام شوکران

عشق یعنی بیستون کندن بدست عشق یعنی راهد اما بت‌پرست عشق یعنی سوختن یا ساختن عشق یعنی زندگی را باختن عشق یعنی سر به دار آویختن عشق یعنی اشک حسرت ریختن عشق یعنی یک شقایق غرق خون عشق یعنی درد و محنت در درون عشق یعنی شب نخفتن تا سحر عشق یعنی سجده‌ها با چشم تر عشق یعنی مست و بی‌پروا شدن عاقبت هم در جهان رسوا شدن

فرصت‌هایی هستند که دیگر هرگز در زندگی تکرار نمی‌شوند و اگر از دستشان بدهی، دیگر هرگز به دستت نمی‌آیند...

پیامبر عشق، جبران خلیل جبران می‌گوید کسی که آتش عشق را در خود می‌کشد، کافر است و دلی که از عشق تهی شود به چشم بر هم زدنی، دوزخی می‌شود با شعله‌های سرکش و سوزاننده.

Every day, God gives us, as well as the sun, a moment when it is possible to change anythings, that is cauding us unhappiness. هر روز، خداوند و آفتاب به ما لحظه‌ای عطا می‌کنند که در آن بتوانیم هر چیزی را که برایمان بدبختی می‌آورد، تغییر دهیم.

همه زندگی همین‌طوری است... همه زندگی مغلوب یک لحظه عاطفه ماست همه زندگی، گاهی تنها بسته به یک لحظه است لحظه‌ای بین بودن و نبودن... لحظه‌ای بین ماندن و نماندن... لحظه‌ای بین گذشتن و نگذشتن... لحظه‌ای بین باور کردن و نکردن...

گر دوستان و آشنایان چشم من باشند تو در من چون نفسی... بی‌چشم هم می‌شود این زندگانی را گذر کرد، بی‌نفس هرگز!!!

آدمی که مثل تو به همه نگاه‌های عاشقانه‌ای که از چشمه وجودش سیراب می‌شوند و به همه دستهایی که خالصانه به سمتش دراز می‌شوند، با تردید و بدبینی نگاه می‌کند، روحش تا ابد تنها می‌ماند.

عشق نیرویی وحشی است. اگر بکوشیم مهارش کنیم در سکوت نابودمان می‌کند. اگر بخواهیم اسیرش کنیم، ما را به بردگی می‌کشاند و اگر سعی کنیم در قفس بایدها و نبایدها، گرفتارش کنیم، در سرگشتگی و حیرانی رهایمان می‌کند. عشق را فقط باید پذیرفت. اگر از عشق فرار کنی، از کل جهان هستی فرار کرده‌ای، برای اینکه خداوند پیش از آنکه انسان را بیافریند، عشق را آفرید. عشق را آفرید تا به ما شادی بخشد و ما را به هم و عاقبت به خود نزدیک‌تر کند.

در نبرد زندگی این قوی‌ترین‌ها و سریع‌ترین‌ها نیستند که پیروز میدان‌اند، پیروزی از آن کسانی است که پیروزی خود را باور دارند.

باید به آدم‌ها فرصت بدهیم برای باور ما... و برای باور دوست داشتنمان... این عاقلانه‌ترین کار ممکن است...

بعضی وقتها سکوت از هر حرفی قشنگ‌تر است... بعضی وقت‌ها انرژی که قلب‌ها به هم می‌دهند، آنقدر بزرگ و عظیم است که از حصار مکان و زمان می‌گذرد، آن وقت اگر بخواهی در کلمات یا در هر چهارچوب مادی دیگری اسرشان کنی، حرامشان کرده‌ای

لمه دوستت دارم را تکرار می‌کنند اما، تنها آدم‌های کمی در دنیا هستند که به راستی شایسته دوست داشتنند..

عاشق شدن... دوست داشتن شجاعت می‌خواهد.. ایثار می‌خواهد... صداقت می‌خواهد اعتماد می‌خواهد یقین می‌خواهد خلوص می‌خواهد و گذشت. دوست داشتن سخت است چون برعکس عاشقی زمان ندارد عشق را گذر زمان پیر می‌کند و فرسوده و کهنه و مندرس اما دوست داشتن در گذر زمان جا افتاده می‌شود و به بلوغ و کمال می‌رسد... دوست داشتن عمیق و ماندگار است... چنان عمیق و ماندگار که با لایه‌های روح آدمی عجین می‌شود... درک عظمت دوست داشتن کار هر کسی نیست... آدم‌های زیادی در دنیا هر روز عاشق می‌شوند و هزار بار کلمه

دوست داشتن، فقط دو کلمه نیست. دوست داشتن سخت است، حتی سخت‌تر از

دوست داشتن، فقط دو کلمه نیست. دوست داشتن سخت است، حتی سخت‌تر از

عاشق شدن... دوست داشتن شجاعت می‌خواهد.. ایثار می‌خواهد... صداقت می‌خواهد اعتماد می‌خواهد یقین می‌خواهد خلوص می‌خواهد و گذشت. دوست داشتن سخت است چون برعکس عاشقی زمان ندارد عشق را گذر زمان پیر می‌کند و فرسوده و کهنه و مندرس اما دوست داشتن در گذر زمان جا افتاده می‌شود و به بلوغ و کمال می‌رسد... دوست داشتن عمیق و ماندگار است... چنان عمیق و ماندگار که با لایه‌های روح آدمی عجین می‌شود... درک عظمت دوست داشتن کار هر کسی نیست... آدم‌های زیادی در دنیا هر روز عاشق می‌شوند و هزار بار کلمه

دوست داشتن، فقط دو کلمه نیست. دوست داشتن سخت است، حتی سخت‌تر از

آنکه عاشق شوی و فنا شوی تا آنکه بی‌عاشقی، به فنا برسی

برای داشتن لازم نیست بجنگی، کافی است درهای قلبت را همان ملکوتی‌ترین موهبت خدا را، به روی بندگان خدا باز کنی و باور کنی که سعادت حقیقی آدمی تنها در گرو دوست داشتن و دوست داشته شدن است. و باور کنی راهی که به خدا می‌رسد بی‌شک از وسط قلب خاکی همین انسان دوپا می‌گذرد...

دو جفت روحی همدیگر را فارغ از زمان و مکان پیدا می‌کنند، در اوج بی‌خبری و روزمرگی زندگی و این یک اتفاق پیش‌بینی نشده است یک هدیه مرموز پیچیده در لایه‌های تنگ زندگی...