بریده‌هایی از کتاب عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست

وقتی دیگر حقیقت را نمی‌گویید، چون دیگران دوست ندارند بشنوند، بی‌عدالتی عظیم و غیرلازمِ دیگری به دردتان اضافه می‌شود.

بعضی چیزها را نمی‌توان درمان کرد؛ فقط باید آن‌ها را به دوش کشید.

مگان هوشمندانه می‌گوید: «ما اینجا نیستیم که درد خود را برطرف کنیم، بلکه اینجاییم که بر آن مرهم بگذاریم.»

بعضی چیزها را نمی‌توان درمان کرد؛ فقط باید آن‌ها را به دوش کشید.

با خودتان و با قلبتان روراست باشید، قلبتان را سخت در آغوش نگه دارید، چون این است که شما را هدایت می‌کند.

هیچ‌چیز آدم را عصبانی‌تر از آن نمی‌کند که بداند دارند به او اهانت می‌کنند، اما نتواند بفهمد چطور این کار را می‌کنند.

در جهانی که اغلب نمی‌خواهد درد شما را بشنود، کاغذ یا بوم نقاشی یا برگهٔ طراحی همیشه هم‌نشین مشتاقی است.

حتی وقتی قلبم دیگر این‌قدر دردمند نباشد. دلم برایت تنگ شده است.

وقتی می‌شکنید، واکنش صحیح این است که شکسته بمانید. تظاهر به چیزی غیرازاین، شکلی از غرور معنوی است.

قلب ما به شیوه‌هایی می‌شکند که ترمیمی برایش وجود ندارد. حقیقت همیشه همین بوده است

زمین بی‌طرفِ وسیعی میان این دو سر طیف قرار دارد.

ما با مسائلی که در زندگی‌هایمان رخ می‌دهد تغییر می‌کنیم.

واقعیتِ سوگ با آنچه دیگران از بیرون می‌بینند بسیار متفاوت است. دردی در این دنیا وجود دارد که نمی‌توانید با شادی از تنتان بیرون کنید. به راه‌حل نیاز ندارید. نیاز ندارید سوگتان را پشت سر بگذارید. شما به کسی نیاز دارید که سوگتان را بفهمد و بپذیرد. به کسی نیاز دارید که وقتی، درمیانِ وحشتِ سوسوزننده ایستاده‌اید و به حفره‌ای خیره می‌مانید که زمانی زندگیِ شما بوده است، دست‌هایتان را محکم بگیرد. بعضی چیزها را نمی‌توان درمان کرد؛ فقط باید آن‌ها را به دوش کشید.

عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست

«بیش‌از سه سال از زمانی‌که مرا ترک کردی می‌گذرد و هنوز حالم از سؤالات مردم به هم می‌خورد: "حالت خوب است؟" آیا واقعاً فکر می‌کنند حقیقت را خواهم گفت؟

هرقدر فقدان اتفاقی‌تر و بی‌نظم‌تر روی بدهد، شخصِ سوگوار قضاوت و پیش‌داوری‌های بیشتری می‌شنود. انگار نمی‌توانیم این حقیقت را درک کنیم که شخص می‌تواند هنگام صبحانه زنده و خوب باشد و موقع ناهار مُرده باشد.

اگر به عشق پایبند باشیم، به‌ناچار با فقدان و سوگ هم آشنا خواهیم شد. اگر از فقدان و سوگ دوری کنیم، هرگز حقیقتاً عشق را تجربه نخواهیم کرد.

«حوادثی در زندگی هست که با اتفاق‌افتادنشان باعث می‌شود افراد از آستانه‌ای عبور کنند که برای همیشه آن‌ها را تغییر می‌دهد، خواه به‌دنبال این تحول باشند یا خیر. زندگی همواره درحال آشکارکردن است و افراد همواره در فرایند تبدیل‌شدن هستند

«باید کسانی باشند که بتوانیم در میانشان بنشینیم و اشک بریزیم و همچنان دلاور محسوب بشویم.» آدریِن ریچ، شاعر آمریکایی

کلمات تسلیتی که سعی در حذف درد دارند تسلی‌بخش نیستند. وقتی سعی می‌کنید درد کسی را از او بگیرید، کار را بهتر نمی‌کنید. فقط به آن‌ها می‌گویید عیب دارد راجع‌به دردشان صحبت کنند.