بریده‌هایی از کتاب مانیفست پست مدرن یک زن سبزی‌فروش

باید حرف‌هایش را باور کنم. نه چشم‌های سیاه من یادش می‌ماند نه چشم‌های تیله‌ای مهناز. اصلاً بحث تنوع نیست. هر دو برایش یک جور هستیم. یک جور هیکل مثالی غیر مادی که با هم، هستی متافیزیکی او را کامل می‌کنیم. نصف من. نصف مهناز. آخر امیر فلسفه خوانده. می‌داند چه می‌گوید. از روی هوس که نمی‌خواهد مهناز زن دومش شود. بخاطر فلسفه است. از دستم دلخور است که چرا این چیزها را نمی‌فهمم. فردا دیگر حتماً بهش می‌گویم با عقد دائم او و مهناز موافقم.

هنوز گاهی عده‌ای درباره حقوق بشر اظهار نگرانی می‌کنند. آن‌ها باید بدانند یک کارشناس املاک کارکشته، کاملا مراقب است همه چیز سر جای خودش باشد: آنکه باید بمیرد، به بهترین شکل بمیرد و با مرغوب ترین مواد مومیایی شود و نژادهای برتر، از دکوراسیون داخلی خانه‌های خود لذت ببرند.