بریده‌هایی از کتاب شجاع باش دختر

خیلی بهتر است در حین تلاش زمین بخورید تا این‌که هرگز تلاش نکنید.

خودِ سرافرازانه آشفته، ناقص و واقعی‌مان درحقیقت تعریف صحیح کمال است.

تحقیقات نشان می‌دهند که والدین کمک‌های مستقیم‌تر و اخطار بیش‌تری به دختران‌شان می‌دهند، درحالی‌که تشویق و راهنمایی پسران‌شان از فاصلهٔ دورتری است و بعد آن‌ها را رها می‌کنند تا خود بر چالش‌های فیزیکی غلبه کنند. ما با حفاظت فیزیکی دختران کار را آغاز می‌کنیم و نازپرورده‌کردن از همان نقطه ادامه پیدا می‌کند.

شجاعت کلید دستیابی به بهترین زندگی‌ای است که می‌توانیم برای خود بسازیم.

هدف من ایجاد جنبش زنانهٔ گسترده‌ای است که همهٔ زنان را به پذیرش کاستی‌ها تشویق می‌کند تا بتوانند زندگی و جهان بهتری بسازند. دیگر نباید اجازه دهند فرصت‌ها از دست بروند و استعدادهای‌شان کم‌سو شوند و رؤیاهای‌شان به بعدها موکول شوند. زمانش رسیده است که دست از دنبال‌کردن بی‌نقصی برداریم و درعوض شجاعت را دنبال کنیم.

وقتی به‌دنبال تعالی هستید، اجازه نمی‌دهید که شکستْ شما را به زمین بزند؛ زیرا این نوعی بازی پیروزی یا شکست نیست. تعالی نوعی بودن است، نه هدفی که به آن برخورد کنید یا از دست بدهید.

شاید «زندگی بی‌نقص» واقعاً آن‌قدرها هم بی‌نقص نباش.

متأسفانه فشار برای بی‌عیب‌ونقص‌بودن قطعاً فقط در تخیل ما نیست، و این مسئله که چنین چیزی برای مردان وجود ندارد نیز همین‌طور است.

پسران آموزش دیده‌اند که شجاع باشند؛ درحالی‌که دختران آموزش دیده‌اند که بی‌عیب‌ونقص باشند. به‌دلیل این‌که از سنین کم بابت بی‌عیب‌ونقص‌بودن پاداش گرفته‌ایم، در بزرگ‌سالی به زنانی تبدیل شده‌ایم که از شکست‌خوردن هراس دارند. در زندگی‌های شخصی و حرفه‌ای خود خطر نمی‌کنیم؛ زیرا می‌ترسیم در صورت خطاکردن قضاوت شویم، خجالت‌زده و بی‌اعتبار شویم، وجههٔ عمومی‌مان افول کند یا اخراج شویم. به‌طور خودآگاه یا ناخودآگاه از انجام هرکاری که از موفقیت در آن اطمینان نداریم، خودداری می‌کنیم تا از ناراحتی و تحقیر احتمالی آن اجتناب بورزیم.

زمانی که سطح انتظار ما از بی‌نقصی خودمان بیش از اندازه بالاست، درحقیقت مفهومی به‌نام «موفقیت» وجود ندارد؛ زیرا هیچ‌چیز هرگز کافی نیست.

مردان با شصت درصد صلاحیت برای یک شغل درخواست می‌دهند؛ اما زنان تنها در صورت صلاحیت صد درصد درخواست شغل می‌دهند.

«به قدردانی از هر اتفاق خوبی که برای‌تان رخ می‌دهد، عادت کنید و همیشه شکرگزار باشید و چون همهٔ این موارد در پیشرفت شما سهمی داشته‌اند، باید همه‌چیز را در شکرگزاری خود در نظر بگیرید.»

«من همیشه از طوفان‌های گه‌گاهیِ نتیجه در امان خواهم بود تا زمانی که به‌خاطر داشته باشم مکان حقیقی زندگی‌ام کجاست.»

وقتی می‌گویم «آن را بتکانید»، منظورم این است که عملاً ناامیدی، شرم یا پشیمانی‌ای را که آویزان شماست و از پیشرفت شما جلوگیری می‌کند بتکانید

تجلیل از دستاوردهای کوچک، حتی با وجود شکست‌های بزرگ، همان چیزی است که به ما کمک می‌کند راه خود را ادامه دهیم و امیدوار باشیم که درنهایت تلاش‌های ما منجر به موفقیت‌های نوآورانه می‌شوند.

«شما دستاورد دریافت پاسخ را جشن می‌گیرید». حتی اگر این پاسخ چیزی نیست که شما به‌دنبال آن بوده‌اید.

صرف زمان و انرژی خود برای حمایت از زنان دیگر شجاعانه است؛ زیرا شما را ملزم می‌کند هدف بهتر از دیگران بودن را کنار بگذارید و درعوض کمک کنید زنان دیگر تجربهٔ بهتری داشته باشند.

من یاد گرفته‌ام به «نه» گفتن به‌عنوان محاسبهٔ ارزش نگاه کنم. از خودم می‌پرسم: چه چیزهایی برای من بیش‌ترین ارزش را دارند؟ چه چیزی با هدف من سازگاری دارد؟ این کار به من کمک می‌کند مرز میان حمایت از دیگران، بدون آسیب‌رسانی به خودم را بیابم

شجاعت لازم است که «نه» بگویید، مخصوصاً اگر دیگران از شما بخواهند یا انتظار داشته باشند که «بله» بگویید.

اهمیت‌دادن به فکرهایی که دیگران دربارهٔ ما می‌کنند نوعی عادت است. خواستار تأیید دیگران بودن چنان در ما نهادینه شده است که اغلب حتی متوجه نمی‌شویم که چه تعداد از تصمیم‌ها و اعمال ما به آن نیاز گره خورده است.