بریده‌هایی از کتاب شجاع باش دختر

مهم‌ترین و ضروری‌ترین کلید حصول به ذهنیت شجاعت، در اولویت قراردادن سلامتی است. اصول پایهٔ آن در ادامه آورده شده است: - سلامتی خود را در اولویت قرار دهید.

مهم‌تر از همه، شجاعت به ما آزادی می‌بخشد. به ما قدرت می‌دهد صدای خود را به گوش همگان برسانیم و هرچیزی را که باعث ناراحتی‌مان می‌شود، رها کنیم و به‌سوی آن‌چه روح‌مان را شاداب می‌کند پیش برویم. به ما کمک می‌کند که ببینیم خودِ سرافرازانه آشفته، ناقص و واقعی‌مان درحقیقت تعریف صحیح کمال است.

شجاعت تضمین نمی‌کند که همه‌چیز به‌خوبی پیش خواهد رفت. فقط تضمین می‌کند که ایرادی ندارد اگر به‌خوبی پیش نرفت. مهم نیست با چه مشکلاتی روبه‌رو شویم؛ شجاعت کمک می‌کند مستحکم بایستیم و به راه خود ادامه دهیم. شجاعت و نه کمال، تنها زره حقیقی موجود است.

من به شما نمی‌گویم که برای رسیدن به اهداف‌تان بیش‌تر تلاش کنید. آن‌چه به شما می‌گویم، این است که اجازه ندهید ترس مانع از دنبال‌کردن اهداف‌تان شود. می‌خواهم به شما بگویم پیش از تلاش‌کردن، تسلیم نشوید. اگر موفق شوید، این موفقیت شیرین‌تر نیز خواهد بود؛ زیرا شجاعت و عشق واقعی محرک آن بوده است. اگر موفق نشوید، ممکن است ناامید شوید؛ اما باز هم افتخار خواهید کرد، زیرا این همان چیزی خواهد بود که کارول دوئک «شکست صادقانه» نامیده بود.

شجاعت هر زنی است که راهِ زندگی یا همسری را انتخاب کرد که مورد قبول خانواده‌اش نبود، به‌تنهایی فرزندش را پرورش داد و به ندای درون خود گوش فراداد که می‌گفت مادری راه مناسبی برای او نیست. شجاعتْ هر زنی است که پس از تولد فرزندش به دانشگاه یا کار خود بازگشت و شجاعت هر زنی است که تصمیم گرفت این راه را ادامه ندهد. شجاعت هر زنی است که شهامت داشت این توهم را از بین ببرد که همه‌چیز تحت کنترل است و درخواست کمک کرد. شجاعت هر زنی است که در مقابل بدرفتاری ایستادگی کرده است؛ حتی اگر به‌معنای به‌خطرافتادن شغل و شهرتش باشد.

ازسوی‌دیگر، شجاعتْ چیزهایی را به زندگی شما اضافه می‌کند که کمال‌گرایی آن‌ها را به حذف‌شدن از زندگی‌تان تهدید کرده است: لذت و شادی؛ احساس موفقیت واقعی؛ غلبه بر ترس و استحکام مقابله با آن ها؛ گشاده‌رویی در برابر ماجراجویی و فرصت‌های جدید و پذیرش اشتباهات، گاف‌ها، لغزش‌ها و عیوبی که باعث جالبی شما می‌شوند و زندگی‌تان را منحصراً از آن شما می‌سازند.

ما مفهوم «بی‌نقصی» را هدف غایی می‌دانیم، بدون هیچ اشتباه، بدون هیچ عیب، بدون هیچ کاستی. اما حقیقت این است که این عیب‌ها و کاستی‌ها هستند که ما را جالب و زندگی را غنی می‌کنند. پذیرفتن عیب و نقص لذت‌آفرین است. به‌علاوه، اگر بی‌نقص باشید، آموختن و تلاش‌کردن چه لذتی خواهند داشت؟

این ناتوانی در تحمل بازخورد منفی ازلحاظ حرفه‌ای مانع پیشرفت ما می‌شود؛ زیرا اجازه نمی‌دهد انتقادهای سازنده‌ای را بپذیریم که باعث بهبود ما می‌شوند.

من با مردان زیادی در حقوق، اقتصاد و اکنون در فناوری کار کرده‌ام و ویژگی مشترک تمام آن‌ها تمایل به پذیرفتن چالش است، صرف‌نظر از آمادگی یا عدم آمادگی آن‌ها برای کار.

طنز قضیه در این است که کمال‌گرایی درحقیقت مانع تعالی می‌شود. باعث می‌شود بیش‌ازحد فکر کنیم، بیش‌ازحد تجدید نظر کنیم و بیش‌ازحد تجزیه و تحلیل کنیم: بیش‌ازاندازه به کمال‌گرایی می‌پردازیم و به‌اندازهٔ کافی عمل نمی‌کنیم.

تعالی نوعی بودن است، نه هدفی که به آن برخورد کنید یا از دست بدهید. به شما کمک می‌کند که صرف‌نظر از نتیجهٔ نهایی، به تلاش خود افتخار کنید.

شجاعت لازم است تا به خود استراحت دهید و اجازه دهید فرزندان‌تان ببینند که ارتکاب اشتباه بد نیست و برای آن‌ها الگوی شفقت با خود باشید. شجاعت لازم است تا دختر بی‌عیب‌ونقص درون خود را بازنشسته کنیم و او را با الگوی زن شجاع جدید معاوضه کنیم.

یک بار در کنفرانسی در کالیفرنیا با زنی آشنا شدم که از من پرسید: «چطور می‌تونم برای بی‌نقص‌بودن تلاش نکنم، وقتی دنیا به بی‌نقصی پاداش می‌ده؟» جواب من این بود که شاید دبیرستان یا دانشگاه به بی‌نقصی پاداش دهد؛ اما در دنیای واقعی مسئله تفاوت دارد. دنیای حقیقی به شجاعت پاداش می‌دهد.

حیرت‌آور است که بشنوید فشار وارد بر آن‌ها برای داشتن تصویری بی‌عیب‌ونقص در زندگی مجازی تا چه حد سرسختانه و درعین‌حال طبیعی است.

ساکت، آرام، متواضع، سخت‌کوش، دوست‌داشتنی، صمیمی؛ به‌راحتی می‌توان دید که چگونه این ستایش‌ها در کودکی ما را قرین افتخار می‌کردند؛ اما به‌عنوان زنان بالغ کمک چندانی به ما نمی‌کنند.

درعوضِ آن‌که خود و توانایی‌های خود را مقوله‌ای در حال پیشرفت بدانیم، شکست را محکومیت قطعی ارزش‌مان می‌دانیم.

اما اگر مدام آن‌ها را از لبه‌های تیز و برنده دور کنیم، چطور می‌توان از آن‌ها انتظار داشت که قوی باشند و بعداً وقتی در زندگی با انتقاد و شکست واقعی روبه‌رو می‌شوند، از درون فرونریزند؟

در همان حین که دختران‌مان را بابت مهربانی، مؤدبی و بی‌عیبی تحسین می‌کنیم، به‌شیوه‌ای نه‌چندان نامحسوس به آن‌ها می‌گوییم که شجاعت مخصوص پسران است.

نتیجهٔ این خدمتِ سمی به خوشی دیگران این است که به‌سرعت موضوع زندگی شما افکار دیگران می‌شود و شاید میزان کمی از آنْ خواسته‌ها، نیازها و باورهای درونی خودتان باشد؛ چه برسد به آن‌چه شایستگی‌اش را دارید. ما عادت داده شده‌ایم که شکسته‌نفسی کنیم تا دوست داشته شویم.

وقتی به او پیشنهاد داد که لحن ایمیل خود به یکی از فروشندگان را ملایم‌تر بنویسد تا او را عصبانی نکند، همسرش پاسخ داد: «وظیفهٔ من این نیست که دوست داشته بشم. وظیفهٔ من اینه که منظورم رو برسونم.»