بریده‌هایی از کتاب هنر ظریف بی‌خیالی (خلاصه کتاب)

همانگونه که فروید گفته است: «یک روزی، با نگاه به گذشته، سال‌های پر مشقت‌تان، برای شما زیباترین سال‌ها خواهند بود».

ما در خانه می‌نشینیم و در مورد مشکلاتی که جهان اولی‌ها دارند جوک می‌گوییم، در حالی که ما قربانی موفقیت خود هستیم. در حالی که بیشتر افراد از پیشرفت‌های تکنولوژی و ارتباطی بهره‌مند هستند، به انواعی از بیماری‌های ذهنی و افسردگی مبتلا می‌شوند. بشر به بحران وجودی و معنایی مبتلا شده است. چیزهای پیشرفته و مختلفی که زندگی ما و اطراف ما را احاطه کرده آنقدر زیاد است که دیگر نمی‌دانیم که واقعا به چه چیزی باید اهمیت بدهیم.

یکی از ویژگی‌های ذهن بشر این است که در صورت آزاد گذاشته شدن، مرزهای عقلانی را دور می‌زند و شما را دیوانه می‌کند. به عنوان مثال، اگر شما از آشنایی با فردی در زندگی خود نگران هستید، این نگرانی شما را زمین‌گیر می‌کند و به دنبال علت می‌گردید، بعد از آن دچار نگرانی‌های بیشتر می‌شوید و در نهایت به آرام‌بخش‌ها پناه می‌برید.

مشکلاتی که ما را درگیر خود کرده است، آنقدر خاص نیستند بنابراین ما با رها کردن آن‌ها به آزادی می‌رسیم و احساس رهایی پیدا می‌کنیم.

شاید سوالی که از کسی پرسیده نمی‌شود این است که چه دردهایی در زندگی می‌خواهید و حاضرید برای چه چیزی زحمت بکشید؟ بیشتر افراد می‌خواهند که ارتقای شغلی داشته باشند و حقوقشان دو برابر شود، اما حاضر نیستند که ۶۰ ساعت در هفته کار کنند!

اگر قرار است که من با راه‌اندازی پروژه‌ای شکست بخورم یا اگر قرار است هر مطلبی که می‌نویسم هرگز خوانده نشود، کارم دقیقا به همان جایی ختم می‌شود که از آنجا شروع کرده‌ام، پس چرا امتحان نکنم؟

کسانی که دنبال لذت‌های دنیوی می‌روند، از لذت‌های دنیوی رنج می‌کشند و کسانی که از لذت‌های دنیوی رنج می‌کشند، از پرهیزکاری خود رنج می‌کشند.

انتخاب آزادانه به شما کمک می‌کند که از اتفاقات زندگی خود بهترین استفاده را ببرید و انتخاب شما اگر از روی اجبار باشد به یکی از وحشتناک‌ترین و دردناک‌ترین تجربه‌های عمر شما تبدیل خواهد شد. اگر می‌بینید که در زندگی خود احساس خوبی ندارید و به نوعی درمانده و سرگردان هستید، به انتخاب‌های خود نگاهی بیاندازید که کدامیک را آزادانه و کدام را از روی اجبار انتخاب کرده‌اید.

«هر چه بیشتر دنبال داشتن حس خوب همیشگی باشید، رضایت کمتری به دست خواهید آورد»

از «اشتباه» به سمت «درست» حرکت نمی‌کنیم؛ بلکه از «اشتباه» به سمت «اشتباه کمتر» می‌رویم. در واقع وقتی چیز دیگری می‌آموزیم، از اشتباه کمتر به اشتباه کمی کمتر می‌رویم و همینطور تا به انتها.