بریده‌هایی از کتاب شناخت سرزمین ناخودآگاهی

اگر در نمادشناسی ما از داستانِ اسطوره‌ای هفت خوانِ رستم، همهٔ قلمرو هفت خوان، قلمرو ناخودآگاهی باشد، پس خوان هفتم، برابر می‌افتد با عمق و مرکز ناخودآگاهی؛ جایی که در آن، اوجِ اصل تعادلِ اضداد را می‌بینیم و از همین جاست که بزرگترین، مهمترین و با ارزش‌ترین چیزی که برای بشر می‌تواند وجود داشته باشد، به دست می‌آید: آری! خودآگاهی. بینایی چشم کاوس و گُردانِ ایران زمین نمادی‌ست از خودآگاه شدن آنها؛ و خودآگاه شدنِ انسان، بزرگترین ارمغانِ او در این جهانِ خاکیست؛ چرا که همهٔ دستآوردهای او در سایهٔ همین خودآگاهی به وجود می‌آید.

بدانید که این همان توانایی و استعداد خود شماست که در دروازهٔ ناخودآگاهی، به انتظار فراخواندنِ شما نشسته است؛ پس برایش، کاری کنید؛ پیش از آنکه در اعماق و ژرفاهای ناخودآگاهی‌تان، گم و نابود شود.