بریده‌هایی از کتاب فرمول

در اسپانیا قاضیان مشتاق را ارزیابی می‌کنند. تعداد زیادی از متقاضیان امیدوار و کاملا آماده روبه‌روی هیئتی از قضات با تجربه می‌نشینند تا در سه مقوله آزموده شوند: «فرهنگ عمومی»، «زبان‌ها» و «تاریخ، قانون، فرهنگ و اقتصاد.» به راحتی می‌توان آن اضطرابِ مصاحبه شفاهی را در جلوی هیئتی از متخصصان برجسته، تصور کرد. مخصوصا زمانی که کار شما به این نتایج متکی باشد. مثل کابوس‌های ترسناک شبانه می‌ماند: مسئولین مربوطه سؤالاتی موشکافانه در انواع موضوعات مختلف می‌پرسند. تمام کاری که می‌توانید انجام دهید این است که امیدوار باشید و فکرتان را کاملا متمرکز کنید. اما شانس موفقیت شما، هفته‌ها قبل از امتحان تعیین شده است! اگر تعیین روز مصاحبه دست شما باشد و به طور اتفاقی روز شنبه را انتخاب کنید، شانس به شما پشت می‌کند! در این شرایط که مانند یک پیشگام شجاع در اول هفته قرار مصاحبه دارید، شانس قبولی شما در امتحان حقوق ۵۰ درصد است. اگر قرار مصاحبه را پنجشنبه بگذارید چه؟ خوش به حالتان! در این حالت ۷۵ درصد شانس دارید.

موفقیت پاداشی است که به واسطه اجتماعاتی به دست می‌آوریم که به آن‌ها تعلق داریم.

بالاخره بورکو بعد از محاسبات ریاضی فراوان به الگویی دست یافت.

قانون اول – عملکرد باعث موفقیت می‌شود اما وقتی عملکرد غیر قابل اندازه‌گیری است، شبکه‌ها موفقیت را تعیین می‌کنند

موفقیت شما، به شما و عملکردتان مربوط نیست. بلکه به ما و نحوه برداشت ما از عملکردتان مربوط است.

پاداش نامتناسب، متغیری است که همه ما در دوران پس از اشغال وال استریت متوجه آن شدیم. توزیع ثروت از قانون قدرت پیروی می‌کند و حقایق تلخی را نمایان می‌سازد. اشخاص اندکی به طور فاحشی ثروتمند می‌شوند درحالی‌که بخش اعظمی از دنیا واقعا در گرسنگی به سر می‌برند. راز ماهیت نامحدود موفقیت با بی‌عدالتی پیوند خورده است. در آگاهی جمعی، سوپراستار به جامعه‌ای جداگانه تعلق دارد که مردم آن استثنایی و خوش‌شانس‌اند. آن‌ها نسبت به ما بسیار دست نیافتنی و بالاترند.

آمارها نشان می‌دهد که وقتی باتییِر در مقابل کوب برایانت دفاع می‌کرد، بازیکنی که بسیاری او را بهترین بازیکن لیگ بسکتبال می‌دانند، بازی تهاجمی لیکرز بدتر از زمانی بود که بدون برایانت بازی کنند. به عبارتی دیگر، باتییِر که طبق بسیاری از معیارها بازیکنی متوسط است، برایانت را که لقب خدای بسکتبال به او می‌دهند، «ضرری برای تیمش» محسوب کرد.

اگرچه موفقیت تیمی نیازمند تنوع و تعامل است؛ اما هر شخصی، به خاطر دستاوردهای گروه است که مشهور می‌شود.

قانون چهارم اگرچه موفقیت تیمی نیازمند تنوع و تعامل است؛ اما هر شخصی، به خاطر دستاوردهای گروه است که مشهور می‌شود

در اینجا به کاربرد قوی «قانون سوم» اشاره می‌کنیم: ترویج تصمیم‌گیری مستقل در محل کارتان. به جای اینکه در انتهای جلسه نظر افراد را بخواهید و آن‌ها را وادار کنید تا با بلند کردن دست نظر بدهند، از آن‌ها بخواهیم که به طور خصوصی نظر بدهند مثلا از طریق ایمیل

یافته‌های او کاملا برخلاف منطق است. هر چه یک محصول امتیاز بیشتری گرفته بود، امتیاز نهایی آن نسبت به شایستگی واقعی‌اش متفاوت بود. منطقی نیست نه؟