بریده‌هایی از کتاب فرمول

راز کثیف اما آشکار دنیای هنر این است که وقتی موفق شدید اثر هنری‌تان را با مبلغ بالایی بفروشید، از این به بعد، همه افراد دخیل به خاطر منفعت خودشان تلاش می‌کنند این مبلغ بالا را همچنان حفظ کنند.

تنها عامل تعیین‌کننده موفقیتِ بلندمدت دانش‌آموزی، بهترین دانشکده‌ای بود که او «صرفا درخواست پذیرش داده بود»؛ دیگر مهم نبود که وارد آن دانشکده شده باشد یا نه. یعنی اگر مثلا دانشگاه هاروارد درخواست پذیرش این دانش‌آموز فرضی را رد کند و در عوض او به نورث‌ایسترن برود، آنگاه موفقیت این دانشجو همترازِ دانش‌آموختگان هاروارد است که نمرات اِس‌ای‌تی و نمرات دروس دبیرستانی‌شان با یکدیگر مشابه است. به عبارتی دیگر، عملکرد و جاه‌طلبی (برای ورود به بهترین دانشکده)، موفقیتش را تعیین می‌کند.

چرا مدارس مشهوری که در آن‌ها ثبت‌نام می‌کنیم ما را به موفقیت نمی‌رسانند، بلکه موفقیت ماست که این مدارس را مشهور می‌کند.

اگر درختی در جنگلی بیفتد و هیچ‌کس در آن اطراف نباشد که صدایش را بشنود، آیا این افتادن درخت، اصلا صدا دارد؟ طبق درک جدید ما از موفقیت، جواب کاملا منفی است! بیننده‌ها شما را به خاطر دستاورد نوآورانه و خیره‌کننده‌تان تشویق نمی‌کنند، مگر آنکه تأثیر آن را مشاهده کنند.

موفقیت پاداشی است که به واسطه اجتماعاتی به دست می‌آوریم که به آن‌ها تعلق داریم.

گپ زدن پای آب‌سردکن –زمان از دست رفته از دیدگاه مدیر– چیزی است که واقعا مهم بود. اگرچه گپ‌زدن پای آب‌سردکن به نظر اتلاف وقت محسوب می‌شد، اما درواقع کارمندان مشغول انجام کار مهمی بودند؛ یعنی تقویت روابطه دوستانه از طریق رابطه‌ای انعطاف‌پذیر.

عملکرد در فرمول موفقیت، فقط یک متغیر است.

بعد از آنکه کمونیسم ناوگان کامیون‌های پدربزرگم را تصاحب کرد، او مشغول تعمیر لوازم خانگی کلِ محله شد؛ با حوصله و اعتمادبه‌نفس اجزای داخلی اتو یا رادیو را وارسی می‌کرد.

با شناخت اینکه موفقیت فقط عملکرد ساده‌ای نیست، می‌توانیم افراد امیدوار که آتیه خوبی دارند و روبه‌رشد هستند را با مجموعه‌ای از استراتژی‌های عملی کمک کنیم.

البته که عنصر شانس در این موارد وجود دارد و معمولا این شانس است که اولین بار موتور تقدم امتیازی را روشن می‌کند. اما همان‌طور که ضریب Q به ما یادآوری می‌کند، شانس بی‌فایده است، مگر اینکه ما پی‌درپی از فرصت‌هایی که ظاهر می‌شوند، استفاده کنیم.

من در اول این کتاب گفتم که قوانین علمی تغییرناپذیرند؛ یعنی نمی‌توان آن‌ها را براساس اهداف خودمان، بازنویسی کرد. در عوض، می‌توانیم از آگاهی خود نسبت به آن‌ها استفاده کنیم تا از انتخاب‌های آتی خود مطلع شویم و از دنیای خود بهره ببریم. چنین چیزی در رابطه با قوانین موفقیت، صدق می‌کند. نمی‌توانیم آن‌ها را تغییر دهیم؛ اما می‌توانیم آن‌ها را برای ارزیابی اینکه چه موقع عملکرد برای موفقیت مناسب است و چه موقع مناسب نیست، به کار بگیریم.

قوانین علمی تغییرناپذیرند؛ یعنی نمی‌توان آن‌ها را براساس اهداف خودمان، بازنویسی کرد. در عوض، می‌توانیم از آگاهی خود نسبت به آن‌ها استفاده کنیم تا از انتخاب‌های آتی خود مطلع شویم و از دنیای خود بهره ببریم. چنین چیزی در رابطه با قوانین موفقیت، صدق می‌کند. نمی‌توانیم آن‌ها را تغییر دهیم؛ اما می‌توانیم آن‌ها را برای ارزیابی اینکه چه موقع عملکرد برای موفقیت مناسب است و چه موقع مناسب نیست، به کار بگیریم.

موفقیت شما، به شما و عملکردتان مربوط نیست. بلکه به ما و نحوه برداشت ما از عملکردتان مربوط است.

«ناامیدی» است که ما را نابود می‌کند، نه سوپراستارها.

متفاوت، دریافتیم که متفکران تازه‌وارد به طور نامتناسبی موفق به کشف چیزهای جدیدی می‌شوند؛ نه به خاطر اینکه جوانی و خلاقیت رابطه‌ای تنگاتنگ دارند، بلکه به این دلیل است که آن‌ها روی هم رفته «بازدهی» بیشتری دارند. جوانان که بیمی از ناامیدی یا شکست ندارند، پی‌درپی تلاش می‌کنند. به همین دلیل است که دانشمندان بیشتر مقاله‌های شاهکار خود را در سی‌سالگی‌شان می‌نویسند؛ بسیاری از نقاشان زیباترین تابلوهای خود را در بیست‌سالگی‌شان می‌کشند؛ آهنگسازان، کارگردانان، نوآوران و طراحان لباس در اوج جوانی و غرورشان هستند که شاهکاری از خود به جای می‌گذارند.

شاید با خودتان فکر کنید که اگر به شما پیشنهاد دهند که برای نامی شناخته شده در رشته خودتان کار کنید، فرد خوش‌شانسی هستید. نه تنها فرصت ملاقات با فردی مشهور را دارید، بلکه می‌توانید در پروژه‌های مهم همکاری و رزومه خود را تقویت کنید. هر عضوی از گروه که در انجام کاری مشارکت داشته است، می‌تواند محصول نهایی را از آن خود بداند. شما می‌توانید از بهترین‌ها یاد بگیرید و حتی مسیر خود را به طور بالقوه به سمت جایگاه رهبری، ارتقا دهید. هنگامی که در جست‌وجوی مشاغل موقتی هستید، می‌توانید از مزیت این همکاری بهره ببرید. اگر بتوانید از فردی ارشد در حرفه خودتان معرفی‌نامه بگیرید، یعنی شخصی که از لحاظ قانونی بتواند توانایی‌های شما را تصدیق کند، طبیعتا برایتان مزیت بزرگی قلمداد می‌شود.

باید خاطرنشان کرد که اگر با سوپراستارها رقیبانی بسیار نزدیک نباشیم، کار کردن با آن‌ها مزایای بسیار زیادی دارد. در این فصل پیامی شفاف وجود دارد که برای همه از تک تک اعضای تیم گرفته تا مدیران و کمیته‌های استخدامی مفید است: «اگر در برابر سوپراستارها رقابت کنید، شما را سرکوب می‌کنند، اما اگر با آن‌ها همکاری کنید، شاید باعث پیشرفت‌تان شوند.»

طبق داده‌های موجود، تفاوت عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان مدارس بررسی شده –برخلاف تفکر والدین، نظرات معلمان و ادعای مدیران مدارس– به این دلیل نیست که مدرسه باعث تقویت عملکرد دانش‌آموزان می‌شود؛ بلکه به این دلیل است که «افراد موفق پیشرفتشان ادامه‌دار است. مهم نیست مدرسه موردِ نظر چه نوع آموزشی ارائه می‌کند.»

طبق «قانون چهارم»، تصمیم‌گیری برای کسب جایزه براساس ادراک است و نه عملکرد. ادراک ما نسبت به اینکه چه کسی شایسته دریافت پاداش است، معمولا آکنده از جنسیت‌گرایی و تعصبات نژادی است.

هنگامی که پروژه‌های چند مرحله‌ای را پیگیری و انواع سؤالات مختلف را بررسی می‌کنیم، به حاشیه می‌رویم. در اینجا رویکردی جدید وجود دارد: وارد حوزه‌ای ناشناخته شوید و آن را به خود اختصاص دهید؛ مثل مارتا گونزالز، یکی از همکاران فوق دکترای سابقم، که چنین رویکردی را در آزمایشگاهم انجام داد. او موضوع فوق دکترایش را حرکت انسان‌ها انتخاب کرد و در آزمایشگاهم مشغول شد. وقتی نخستین مقاله مشترکمان چاپ شد، اعتبار بسیاری به دست آوردم. بااین‌حال، ده سال بعد، او در زمینه حرکت انسان‌ها متخصص شد و جای مرا تصاحب کرد!