بریده‌هایی از کتاب بازی بی‌نهایت

پرسش «چه چیزی برای من بهتر است»، از یک طرز فکر محدود می‌آید. اما پرسش «چه چیزی برای ما بهتر است»، محصول تفکر نامحدود است.

تداوم مهم‌تر از شدت است.

«مهم نیست چه تیمی می‌برد یا می‌بازد، بلکه مهم این است که چطور بازی کرده‌ایم»

بازی‌های نامحدود، افق‌های زمانی نامحدودی دارند. و ازآنجایی‌که هیچ خط پایانی وجود ندارد، عملاً نمی‌توان انتهایی را برای بازی‌های نامحدود متصور شد و در آن‌ها، چیزی به‌عنوان «پیروزی» نداریم. در یک بازی نامحدود، هدف اصلی این است که در بازی بمانید و به حضور خود تداوم ببخشید.

چطور می‌توانید در اکثریتِ قابل توجهی از نبردها پیروز شوید و تلفات زیادی به دشمن خود تحمیل کنید، اما کماکان جنگ را ببازید؟!

در بازی‌های نامحدود، «بهتر شدن» بهتر از «بهترین بودن» است.

«بچه‌ای فوت کرد که تنها سه سال داشت. مادرش جسد او را داخل یک شیشه گذاشت و هر روز تکه‌ای از بدن او را می‌برید تا فرزند دومش را سیر کند.»

او متوجه شده بود که در بازی نامحدود کسب‌وکار، گاهی اوقات اپل محصول بهتری دارد و گاهی اوقات یک کمپانی دیگر. آن‌ها نمی‌خواستند بهتر از مایکروسافت باشند؛ بلکه می‌خواستند نسبت به گذشتهٔ خودشان پیشرفت کنند.

هیچ کدام از ما دوست نداریم روی سنگ قبرمان تصویری از مانده حساب بانکی‌مان هک شود. بلکه می‌خواهیم به‌خاطر آنچه برای دیگران انجام دادیم به‌خاطر آورده شویم. مادری فداکار. پدری با محبت. دوستی وفادار. خدمت کردن به نفع بازی است. در بازی بی‌نهایتِ زندگی، فقط یک حق انتخاب داریم؛ اینکه چطور بازی کنیم.

همانطور که هنری فورد گفت: «کسب‌وکاری که به جز پول خروجی دیگری ندارد، یک کسب‌وکار ضعیف است».