بریده‌هایی از کتاب دختران مطرود

کتاب‌ها وسیلهٔ نجات او بودند. وقتی بچه بود، قفسه‌ای از کتاب‌های محبوب کودکان داشت و این‌قدر عاشق‌شان بود که آن‌ها را بارها و بارها خوانده بود. ولی بعد از آن، در طول بستری شدنش در بیمارستان و سفر دریایی طولانی‌اش و روزهای سرد در راهروهای ترسناک آیدلوایلد، کتاب‌ها بیش‌تر اهمیت پیدا کرده بودند. کتاب‌ها زندگی او بودند و صفحات‌شان برای او مثل نفس کشیدن.

عدالتی وجود نداره، ولی به هر حال ما براش ایستادگی می‌کنیم. عدالت یه ایده‌آله، ولی واقعیت نیست.

سارا لاندن سری تکان داد و فیونا متوجه شد که زن جواب تعارفش را نداد. «بفرما بشین فیونا.» فیونا مطیعانه صندلی‌ای بیرون کشید و روی آن نشست و فکر کرد، یه معلم برای همیشه معلم می‌مونه.

پلیس‌ها همهٔ جواب‌ها رو ندارن، دولت هم نداره. مردم کسانی هستند که تو می‌تونی جواب‌هات رو از طریق‌شون پیدا کنی.

کتاب‌ها زندگی او بودند و صفحات‌شان برای او مثل نفس کشیدن.

مدرسهٔ شبانه‌روزی، آخرین پناهگاهی بود که پدر و مادرها عوامل شرمندگی، شکست و دختران متمردشان را در آن پنهان می‌کردند.

غیرممکن‌ها را کنار بگذار، چیزی که باقی می‌ماند حقیقت خواهد بود.

۱۹ نوامبر ۱۹۵۰ بود. و او ده روز بعد می‌مرد.

«نمی‌میری برای این‌که قبلاً مردی.»

دختر خوشگل قوی‌تر با دختر ضعیف‌تر و چاق‌تر.

داشتن وجهه‌ای مناسب یعنی کل مبارزه

آن‌ها با هم خیلی صمیمی بودند و این باعث می‌شد که کیتی هم رابطه‌ای مثل آن را بخواهد. کیتی هیچ وقت نمی‌توانست با کسی راحت ارتباط برقرار کند.

عدالت یه ایده‌آله، ولی واقعیت نیست.

مالکوم زمانی به او گفته بود، عدالتی وجود نداره، ولی به هر حال ما براش ایستادگی می‌کنیم. عدالت یه ایده‌آله، ولی واقعیت نیست.

مالکوم زمانی به او گفته بود، عدالتی وجود نداره، ولی به هر حال ما براش ایستادگی می‌کنیم. عدالت یه ایده‌آله، ولی واقعیت نیست.

این ماجرا حدود شصت سال قبل اتفاق افتاده بود، اما چیزی دربارهٔ آن تهوع‌آور بود. انگار هنوز می‌توانست بوی تعفن حاصل از فساد را از درون تاریکی چاه حس کند.

لحظاتی وجود دارند که همه چیز ناگهان تغییر می‌کند. زمانی که دنیا به طرز غریبی ترسناک می‌شود؛ درست مثل زمانی که اسباب‌بازی کالیدوسکوپ را به بچه‌ای می‌دهند. زمانی که با دکمهٔ پلاستیکی ارزان‌قیمتی همه چیز تغییر می‌کند.

کیتی هیچ وقت نمی‌توانست با کسی راحت ارتباط برقرار کند.

به نظر می‌آمد سونیا کاملاً درون‌گراست. انگار فقط آن‌چه در ذهنش اتفاق می‌افتاد، برای او کافی بود.

عدالت یه ایده‌آله، ولی واقعیت نیست.