بریده‌هایی از کتاب دختران مطرود

او می‌خواست دربارهٔ چیزهایی که مهم بودند، بنویسد، دربارهٔ هر چیزی که ارزش داشت.

می‌ترسم فی. می‌ترسم که ما رهات کرده باشیم و تو با تمام این ماجراها به تنهایی روبه‌رو شده باشی.

کیتی با خودش فکر کرد، این یه خداحافظیه، ولی بدرود نیست. من از کنار کسی این کار رو کرده نمی‌گذرم. هیچ کدوم از ما از کنار این ماجرا نمی‌گذریم.

او به نتایجی رسیده بود که فکر می‌کرد هر چه منطقی‌تر باشند، محتمل‌ترند.

همان‌طور که شرلوک هولمز گفته است: غیرممکن‌ها را کنار بگذار، چیزی که باقی می‌ماند حقیقت خواهد بود.

سی‌سی با این مسئله مشکلی نداشت. او هم عصبانی بود. خیلی شدید و وحشتناک عصبانی بود. نمی‌دانست با آن چه کند. مثل کیتی مسیرش را تغییر دهد یا مثل روبرتا سرکوبش کند. خشم سی‌سی مثل بادکنکی بود که بیش از حد باد شده بود؛ نه می‌توانست پنهانش کند و نه از ترس انفجار به آن دست بزند. خشمش او را خفه می‌کرد و راه گلویش را می‌بست که نتواند نفس بکشد.

مشکل این بود که او هدفی نداشت.

من تو رو این‌طوری بزرگ نکردم درسته؟ که همه چیز رو به حال خودش رها کنی.

«من تو رو این‌طوری بزرگ نکردم درسته؟ که همه چیز رو به حال خودش رها کنی. فقط من و تو باقی موندیم فی. این زندگی اون‌طوری نیست که دل‌مون می‌خواست باشه. ولی همینی که هست و تو دختر منی.»

«کیتی بعضی وقت‌ها احساسات آدم‌ها رو یادش می‌ره.»

این‌که وقتی نوجوان هستی چند نفر دربارهٔ تو اشتباه فکر می‌کنند، دیوانه‌کننده بود، ولی کیتی آموخته بود چه‌طور خشمش را کنترل کند و به چیزی دیگری تبدیل کند.

کیتی به خودش گفت، من ناامیدش کردم. این جمله مدام در ذهنش تکرار می‌شد. به من احتیاج داره و من دارم ناامیدش می‌کنم.

حتماً اهمیتی نداره که به همهٔ این‌ها یه ذره دیگه بدبختی اضافه بشه؟

می‌خوای دربارهٔ ارزش قربانی کردن حرف بزنی؟ برای تو چی ارزش قربانی کردن داره؟

«ولی ارزشش رو داره همهٔ این چیزها رو قربانی کنی نه؟ زندگی‌ت، زندگی پدرت، شادی‌ت، رابطه‌مون. همهٔ این‌ها ارزش قربانی کردن رو دارن. این ماجرا قبلاً ازدواج پدر و مادرت و زندگی مادرت رو از بین برده. حتماً اهمیتی نداره که به همهٔ این‌ها یه ذره دیگه بدبختی اضافه بشه؟»

آن‌چه در اعماق چشمانش دیده می‌شد، نشانهٔ درک عمیق ماجرا بود. انگار از چیزی که شنیده بود، اطلاعی نداشت، ولی حدس می‌زد چه خواهد شنید.

از طرفی جیمی هم می‌دانست فیونا بی‌دلیل به آن‌جا نیامده است. می‌دانست او دنبال چیزی است و جیمی سعی می‌کرد بفهمد دنبال چه چیزی. اصلاً دست و پایش را گم نکرده بود و گیج نشده بود. فقط مبارزه‌ای پنهانی بود برای فهمیدن این‌که فیونا از چه جنبه‌ای می‌خواهد وارد ماجرا شود، تا قبل از این‌که فیونا به جایی که می‌خواهد برسد، بتواند در وضعیت دفاعی مناسب قرار گیرد.

«همه‌ش این‌جات گیر کرده.» و به شقیقه‌اش ضربه زد. «و نمی‌تونه بیاد بیرون. همین‌طور می‌چرخه و می‌چرخه. تو فکر می‌کنی و فکر می‌کنی، همیشه تا حد مرگ فکر می‌کنی. روانشناس‌ها و مشاوره‌های مقابله با غم نمی‌فهمن. اون‌ها ازت می‌خوان که درباره‌شون حرف بزنی، بنویسی‌شون و با بقیه به اشتراک بذاری، ولی هیچ کدوم از این کارها باعث نمی‌شه این چیزها تموم بشن. من رفتم سراغ مواد، تو می‌ری به آیدلوایلد.»

با وجود این‌که در ابتدا هیجان‌زده بود، حالا حتی بی‌میل هم به نظر می‌رسید.

امیدی که از چهرهٔ دوستش پاک شده بود از همه چیز بدتر بود