بریده‌هایی از کتاب گندمزارهای طلایی

مردها زن قوی دوست ندارن.

عاشق جز معشوقش چیزی نمی‌ببینه.

صبر فقط در مقابل حکمت خدا اجر داره؛ ولی صبر در مقابل ظلم، خشم خدا رو به همراه میاره!

خدایا نجاتم بده. اگر دنیای تو اینه پس جهنمت چطوریه؟

قدرت رو کسی به آدم نمیده خودت باید به‌دست بیاری

خدایا به داده و ندادت شکر. حالا می‌فهمیدم این حرف پر معناتر از اونی بود که می‌شنیدم. گفتم: خدایا برای همه‌چیزهایی که بهم دادی و ندادی شکرت!

خدا کنه وقتی به آخرهاش نزدیک میشیم احساس کنیم آدم خوبی بودیم مهربونی کردیم و به دیگران عشق دادیم و این بزرگ‌ترین عبادت برای ماست و دیگه می‌دونیم عمرمون بی‌ثمر نگذشته. در غیر این صورت حال بدی پیدا می‌کنیم پریشون میشیم. چون می‌دونیم فقط یک بار فرصت داریم زندگی کنیم و عمر رو نمیشه برگردوند. کاش ما آدم‌ها قدر ثانیه، ثانیهٔ زندگیمون رو بدونیم.

انگار این یک قانون برای ما شده که تا چیزی رو از دست ندیم قدرشو نمی‌دونیم.

اونوقت تو رو می‌برن بالا. به اندازه‌ای که افق دید خودشون هست و وقتی زن قدرت‌نمایی می‌کنه اونوقته که از همونجا پرتش می‌کنن پایین تا بدونن که رئیس کیه و اختیار زندگی دست کیه. زن پر قدرت که سیاست نداشته باشه خوشبخت نمیشه. یا حداقل با مردش رابطهٔ خوبی نمی‌تونه برقرار

این چه احساسِ قشنگیه؟ که آدم هر کجای دنیا باشه تو خوشی و ناخوشی دلش مادرشو می‌خواد.