بریده‌هایی از کتاب مهارت‌هایی برای تغییر

امید به رحمت خدا اساس هر تحول و تغییری است. زیرا ... لا حول و لا قوه الا بالله

افرادی که از ایجاد تغییر در خود عاجزند به دلیل حاکمیت خاطره‌ها و آرزوهای دست نیافتنی است. این دو نوعا با هم هستند و با هم به فرد لطمه می‌زنند و هر دو از عناصر حضور در دنیا می‌باشد. خروج از این دو به معنای خروج از دنیا و سیطره آن است.

اگر کسی بتواند از دنیا مفارقت کند نه اینکه متوفی شود و بمیرد، بلکه از دنیا جدا شود، در دنیا زندگی کند ولی دنیامالی نشود، می‌تواند در لحظه زندگی کند.

باید آخرتی بود یعنی هر لحظه مقصد توست و تو از آن مقصد سرشار از شور و حیات هستی. لحظات برایت می‌شود غنیمت. لحظه‌ها برایت می‌شود مقصد. و تو در هر لحظه شأنی هستی که ... و این یعنی تحول، یعنی در هر لحظه دریافتی جدید.

در منطق آخرت همه چیز نقد است. همه چیز در لحظه حاصل می‌شود، نمی‌خواهد برسی، رسیده ای. نمی‌خواهد بشوی بلکه شده ای.

وقتی فکر می‌کنم می‌بینم قلبم یعنی مرکز توجهاتم نیازمند سامان‌دهی است. سامان می‌خواهند تا بتواند به سایر اعضا و جوارحم سامان بدهد.

قلبی آماده الهام است که: اگر الهام به او شد بپذیرد، آن را به کار بندد. آن را سرسری نگیرد، خوب‌ها را خوب ببیند و بدها را بد

خوب‌ها را خوب ببیند و بدها را بد

اگر کسی روابطش با دیگران تغییر نکند و یا روز به روز بهبود نیابد و یا روابطش را با بقیه پیوسته خوب بداند و خوب تری را تصور نکند نشانه‌ای برای عدم تغییر است.

افرادی که از ایجاد تغییر در خود عاجزند به دلیل حاکمیت خاطره‌ها و آرزوهای دست نیافتنی است. این دو نوعا با هم هستند و با هم به فرد لطمه می‌زنند و هر دو از عناصر حضور در دنیا می‌باشد. خروج از این دو به معنای خروج از دنیا و سیطره آن است.

در منطق آخرت همه چیز نقد است. همه چیز در لحظه حاصل می‌شود، نمی‌خواهد برسی، رسیده ای. نمی‌خواهد بشوی بلکه شده ای. اگر کار خیری انجام می‌دهی از همان قصد و نیت دریافت می‌کند. انسان هیچوقت نمی‌تواند با حس دنیایی به حقیقتی برسد. انسان هیچگاه نمی‌تواند به چیزی برسد وقتی آن چیز آینده است؛ زیرا همیشه آن آینده خواهد بود. انسان هیچگاه به هیچ تغییری نمی‌رسد وقتی بخواهد تغییرش بعد بیفتد. وقتی انسان خوی دنیا را به خود بگیرد ولو معنوی هم باشد به آن معنویت نمی‌رسد. باید آخرتی بود یعنی هر لحظه مقصد توست و تو از آن مقصد سرشار از شور و حیات هستی. لحظات برایت می‌شود غنیمت. لحظه‌ها برایت می‌شود مقصد. و تو در هر لحظه شأنی هستی که ... و این یعنی تحول، یعنی در هر لحظه دریافتی جدید.

«اگر همان کاری را می‌کنی که همیشه می‌کردی، همان نتیجه‌ای را می‌گیری که همیشه می‌گرفتی».

آدمی نباید به اشتباهات و مشکلات عادت کند.

برای همه چیز، دعا کن و بخواه. از همه اجزای عالم و به هر شکلی می‌شود درس گرفت.

هرچه با ملاک و معیارهای ازدواج آشناتر می‌شوند و فکرش را می‌کنند که آن آدم خوبی که دنبالش می‌گردند حتما یک آدم خوب و دارای ارزش‌های متعددی را قبول می‌کند. پس شروع می‌کنند به تندتر مطالعه کردن، کلاس رفتن، اخلاق و سازگاری پیدا کردن، نماز خوان‌تر بودن، هنرمندتر شدن، و قبل از هر چیز مقصدها و مسیرهای خود را بازیابی و بازسازی کردن.... یکی از این مواقف هم فکر و خیال بچه‌دار شدن است. خصوصا وقتی که می‌فهمیم اخلاق و صفات و اندیشه‌های ما و حتی تغذیه‌ای که داریم با آن زندگی می‌کنیم می‌تواند بر سلامتی و زیبایی و شادابی و ایمان فرزندمان اثر داشته باشد.

اولین اصلی که به نظر می‌رسد می‌تواند عامل تغییر شود این است که «اگر همان کاری را می‌کنی که همیشه می‌کردی، همان نتیجه‌ای را می‌گیری که همیشه می‌گرفتی». یعنی باید بتوانیم در برخورد با یک ماجرا گاهی متفاوت با همیشه برخورد کنیم.

یکی هم در صورت یقین به وقوع حتمی مرگ است، که هیچ وقت خبر نمی‌کند و پایان همه مهلت‌های آدمی است. آدمی خیلی فرصت کمی دارد و بسیار توشه نیاز دارد. از همین روزها و لحظه‌هاست که باید امتیازی بدست آورد تا برای ابدیتش مصرف کند.

دم اگر کوفی نباشد هرجا فهمید اشتباه کرده و دارد مقابل حق می‌ایستد از همان جا مثل یک حرّ برمی‌گردد و مقابل امامش سر خم می‌کند و معذرت می‌خواهد. چه بقیه بخواهند با او همراهی کنند و چه هیچ‌وقت نفهمند.