بریده‌هایی از کتاب مهارت‌هایی برای تغییر

«اگر همان کاری را می‌کنی که همیشه می‌کردی، همان نتیجه‌ای را می‌گیری که همیشه می‌گرفتی».

اولین اصلی که به نظر می‌رسد می‌تواند عامل تغییر شود این است که «اگر همان کاری را می‌کنی که همیشه می‌کردی، همان نتیجه‌ای را می‌گیری که همیشه می‌گرفتی». یعنی باید بتوانیم در برخورد با یک ماجرا گاهی متفاوت با همیشه برخورد کنیم. اگر برای خودمان و بقیه عادت شده که یک فهم خاص و یک واکنش خاص ثابت را به موضوعات پیرامون از ما ببیند، این‌بار خودمان و همه را غافل‌گیر کرده و طور دیگری رفتار کنیم.

به مولا امیرالمؤمنین اتکا کنی به آن علوّ الهی دست پیدا می‌کنی.

ای کاش می‌شد، مدتی را در حرم امیرالمؤمنین معتکف می‌شدیم. این اعتکاف برای هر تغییر ناممکنی توصیه شدنی است.

قلبی آماده الهام است که: اگر الهام به او شد بپذیرد، آن را به کار بندد. آن را سرسری نگیرد، خوب‌ها را خوب ببیند و بدها را بد. به خوب‌ها میل داشته باشد نه به بدها. اطمینان داشته باشد که خدا او را رها نکرده است و مصلحتش را به او می‌گوید. بداند اگر یاد خدا باشد، خدا هم یاد او هست. نگران خدا نباشد، نگران قطع ارتباط خود با خدا باشد. خداوند هیچ گاه ووقتی انسان را به خود واگذار نمی‌کند مگر آنکه بنده خود چنین کند.

برای اصلاح دیگران و ایجاد تغییر در آنها، خود تغییر کن. در این صورت نقصی را در دیگری در نظر بگیر و در خود به نیابت از تغییر آن نقص دیگری تغییر کن. در این صورت داشتن نقص و عیب در دیگران به عنوان عامل محرکی برای رفع نواقص و عیوب با ترک کارهای اشتباه می‌شود.

خداوند هیچ گاه ووقتی انسان را به خود واگذار نمی‌کند مگر آنکه بنده خود چنین کند.

عجیب است حال دنیا که چون سرابی است که هیچگاه به آن نمی‌شود رسید. و عجیب‌تر آنکه رسیدن به معنویت و خدا هم برای ما می‌شود حال دنیا. روز به روز در جستجوی اوئیم و هیچگاه به او نمی‌رسیم.

خیلی وقت‌ها خداوند به دلمان می‌اندازد که کاری را انجام دهیم. حتی به دلمان می‌اندازد که چه چیزی درست است و چه چیزی نادرست. احساس می‌کنیم خطر را و نیز احساس می‌کنیم منفعت را. چگونه چنین اتفاق باشکوهی رخ می‌دهد و چرا همیشگی نیست؟ انسان برای هر تحول و تغییری نیازمند به قلبی آماده الهام است، که اگر چنین قلبی باشد، کارها آسان می‌شود و اگر نباشد نفع‌هایی را که از دست داده است را هم نمی‌تواند بفهمد. خطرهایی که در آن افتاده است را نیز نمی‌تواند درک کند. برای داشتن چنین قلب آماده‌ای باید غیر از دعا، قلب را آماده کرد.

خیلی وقت‌ها خداوند به دلمان می‌اندازد که کاری را انجام دهیم. حتی به دلمان می‌اندازد که چه چیزی درست است و چه چیزی نادرست. احساس می‌کنیم خطر را و نیز احساس می‌کنیم منفعت را. چگونه چنین اتفاق باشکوهی رخ می‌دهد و چرا همیشگی نیست؟ انسان برای هر تحول و تغییری نیازمند به قلبی آماده الهام است، که اگر چنین قلبی باشد، کارها آسان می‌شود و اگر نباشد نفع‌هایی را که از دست داده است را هم نمی‌تواند بفهمد. خطرهایی که در آن افتاده است را نیز نمی‌تواند درک کند. برای داشتن چنین قلب آماده‌ای باید غیر از دعا، قلب را آماده کرد.

«اساس زندگی را فدای اثاث زندگی نمی‌کنند».

مردم داری یعنی نیازمند دانستن خود به برطرف کردن نیازهای مردم و افتخار دیدن رجوع نیازهای ایشان به خود

وقتی خاطره از گذشته یا توهم آینده مبدأ تصمیم می‌شود آن کار را با انواع ضعف‌ها آمیخته می‌کند.

«خدایا در هر لحظه خودت را نصیبم کن»

بداند اگر یاد خدا باشد، خدا هم یاد او هست. نگران خدا نباشد، نگران قطع ارتباط خود با خدا باشد. خداوند هیچ گاه ووقتی انسان را به خود واگذار نمی‌کند مگر آنکه بنده خود چنین کند.

خیلی باید ساده باشی که فکر کنی تفاوت کثیف و تمیز را می‌فهمی اما قیام کردن و قیام نکردن برایت فرق نکرده باشد.

کسی که از دنیا مفارقت داشته باشد در رویارویی با مسائل بلافاصله تصمیم می‌گیرد. اما نه بر اساس خاطره‌ها و نه بر اساس توهمات. بلکه بر اساس توانش.

افرادی که از ایجاد تغییر در خود عاجزند به دلیل حاکمیت خاطره‌ها و آرزوهای دست نیافتنی است. این دو نوعا با هم هستند و با هم به فرد لطمه می‌زنند و هر دو از عناصر حضور در دنیا می‌باشد

اگر کسی بتواند از دنیا مفارقت کند نه اینکه متوفی شود و بمیرد، بلکه از دنیا جدا شود، در دنیا زندگی کند ولی دنیامالی نشود، می‌تواند در لحظه زندگی کند

نمی توانم باور کنم که خدا در توجهاتم نیست و البته نمی‌توانم او را در لابه‌لای توجهاتم پیدا کنم.