بریده‌هایی از کتاب بخشنده

«بدترین قسمت نگهداری خاطرات، درد نیست. بلکه تنهایی آن است. خاطرات را باید تقسیم کرد.»

«امّا نکته همین‌جاست... بدون خاطرات هیچ‌چیز مفهومی واقعی ندارد.

«بدترین قسمت نگهداری خاطرات، درد نیست. بلکه تنهایی آن است. خاطرات را باید تقسیم کرد

می‌دانست که تسکین به این شکل، برای این‌گونه احساسات وجود ندارد. این‌گونه احساسات آن‌قدر عمیق بودند که به کلام نمی‌آمدند و فقط احساس می‌شدند.

امّا، اگر مانده بود... اگر مانده بود، به نوعی دیگر، گرسنگی می‌کشید. تمام عمر گرسنهٔ احساسات، رنگ‌ها و عشق می‌ماند.

زندگی هرکس مفهوم خودش را دارد.

«بدترین قسمت نگهداری خاطرات، درد نیست. بلکه تنهایی آن است. خاطرات را باید تقسیم کرد.»

بخشنده خاطرات دردها و شادی‌های واقعی زندگی را، به‌تنهایی، تحمل می‌کند. حالا نوبت یوناس است که حقیقت را دریافت کند. بازگشتی وجود ندارد.

«نه، نه، فقط با استفاده از یک قرص، مشکل حل می‌شود، این درمان بلوغ است.»

چگونه می‌توان یک سورتمه را بدون توضیحی در مورد تپه و یا برف تشریح کرد و چگونه می‌توان یک تپه و یا برف را برای کسی توضیح داد که هرگز، ارتفاع، باد و یا آن سرمای جادویی را حس نکرده است؟ و با وجود سال‌ها فراگیری زبان، چه کلمه‌ای قادر به بیان تجربهٔ آفتاب خواهد بود؟