بریده‌هایی از کتاب لطفاْ معیشت خود را تدبیر فرمایید

اگر برای کسب و کار شما، کلاس های آموزشی وجود دارد از آنها استفاده کنید، شاید چیزهایی برای شما داشته باشند که کارتان را متحول می کند. از زمان های مرده خود استفاده کنید و آن را با مطالعه کتاب هایی که به شغلتان مربوط می شود پر کنید.

برای رسیدن به این شفافیت، موانعش را از میان بردارید. مثلا تعارفات و رودربایستی ها را با آشنایان و دوستان، کنار بگذارید چون سهل گیری های تعارف آمیز و معامله در ابهام، اساس آشنایی ها و رفاقت ها را به هم می زند.

محاسبات مالی خود را با شفافیت پیش ببرید. چیزی را در ابهام نگذارید و از آن مهم تر کار خود را روی چیزی که جزئیاتش روشن نیست بنا نکنید. نه اینکه متّه به خشاش بگذارید فقط هر چه را که لازم است بدانید یا طرف مقابلتان بداند، به دست آورید و آشکار کنید.

نگاه رؤیا پردازِ عجول و طمّاع، می گوید همه این مال را در کاری بریز که بیشترین سود را دارد. اما نگاه واقع بینانه می گوید؛ احتیاط کن، شاید کاری که الآن به نظرت بسیار سودمند آمده، در فراز و نشیب بازار، سرمایه ات را نابود کند پس آن را در جاهای مختلف تقسیم کن تا اگر ضرری رسید به همه اش نرسد.

مؤمن نه تنها از یک سوراخ دوبار گزیده نمی شود، بلکه از هیج جایی که احتمال وجود مار هست، یک بار هم گزیده نخواهد شد.

انگیزه ها مهم است. پول را نباید برای پول خواست. اما تلاش برای پولدار بودن برای آبروی خود، آسایش خانواده، یاری دیگران و کار خیر اصلا دنیا نیست؛ آخرت است! این عین فرمایش معصوم است.

باید از جایی شروع کرد حتی اگر کاری باشد که فعلا به اندازه کافی درآمد نداشته باشد. آنچه مهم است این شروع است. و چه بسیار شروع هایی که در ابتدا سخت و کم ثمر بوده اند اما فرد را در معرض مسیرها و زمینه های بهره مندی بیشتر قرار داده اند.

هر گرهی که از دیگران می گشایید، خود را شایسته آن می سازید که گره هایتان باز شود؛ با اسبابی که خدا می‌داند و شاید انتظارش را هم نداشته باشید!

سفره گسترده ای است که می توانید از آن برای رفع گره های کارتان و بهبود معیشتتان لقمه بگیرید. پس لطفا نسبت به خودتان بخیل نباشید. بسم الله!

تصور عموم خصوصا جامعه مذهبی و افراد متدین نسبت به مسائل اقتصادی و معیشت در اغلب موارد با نگاه دین فرق می کند. دین از ما می خواهد همه تلاش خود را برای توسعه دارایی خود و ثرومتمند شدن به کار بگیریم، آیا متدینین ما احساس چنین تکلیفی دارند؟

برکت غیر از مال و ثروت است. گاهی مال هست ولی برکت نیست یعنی ثمره و توقعی که از آن برای رفع نیاز و آرامش و لذت زندگی می رود در آن نیست. گاهی هم مال اندکی است که برکت زیادی دارد. زمین کوچکی است که محصول خوبی می دهد یا درآمد اندکی است که چون به چرک گناه آلوده نیست، هدر نمی رود و برای یک زندگی خوب کفایت می کند.

نیازهای غیرواقعی دو خصوصیت اصلی دارند که با آن انسان را بیچاره می کنند. یکی اینکه تمام نشدنی اند یعنی به دلیل همان ریشه ای که برایشان حدس زدیم، هیچگاه به آخر نمی رسند و با هر بار برآورده شدن به نیاز جدیدی تبدیل می شوند. خصوصیت خانمان سوز دوم هم این است که اگر گرفتارشان بشوید هرچه هم که داشته باشید، احساس فقر می کنید. به همین جهت امام صادق فرمود: هرکه قناعت کند بی نیاز شود و طمع، خودِ فقر است.

توکل کنید. یعنی در همان زمان که همه تلاشتان را برای موفقیت خود به کار می بندید چشم از اسباب ببندید و همه توقعتان متوجه خود خدا باشد. به او تکیه کنید. او پشتتان را خالی نمی کند!

پیامبر ص فرمود: «در نزد من هیچ چیز شگفت انگیزتر از حال مؤمن نیست، که اگر در این سرا تمام بدنش را با قیچی قطعه قطعه کنند به خیر او است، و اگر هم تمام شرق و غرب زمین را مالک شود باز هم به خیر او است.‌»

امیرالمؤمنین فرمود: هرکه برای حل مشکلاتش به پا نخیزد، مشکلات بالاخره او را از جا بلند خواهند کرد.

شکر بیش از آن که یک ذکر باشد یک حالت درونی است و این «احساس شکر» است که پیامدها و ثمرات فرخنده بسیاری دارد، نه فقط شکر زبانی. اگر چه شکر زبانی خیلی وقت ها نشان دهندهٔ احساس شکر است و خیلی وقت ها هم با شکر زبانی، حالت درونی شکر تقویت می شود.