بریده‌هایی از کتاب داستان نانو تروا

درسی که امروز از این مسیر طی شده گرفته‌ام این است که نباید از رسیدن به اهداف بزرگ ترسید، بلکه باید چالش به چالش، مسائل را حل کرد و قدم به قدم به هدف نزدیک شد.

ماندگاری ظروف پلاستیکی در طبیعت ۷۰۰ سال است اما ظروف نشاسته‌ای بعد از ۶ ماه تجزیه می‌شوند و حتی به حاصل‌خیزتر شدن خاک نیز کمک می‌کنند.

نظام دکترای تخصصی در انگلیس بیشتر به صورت پروژه‌ای است اما در آمریکا و کانادا به صورت واحدهای درسی تعریف شده است.

دارورسانی هوشمند رویکرد جدیدی بود که دارو را در کل بدن پراکنده نمی‌کرد، بلکه آن را در یک کیسه فوق‌العاده کوچک در ابعاد میکرو و گاهی نانومتر قرار می‌داد تا پس از رسیدن به عضو مورد نظر آزاد شود. این کیسه کوچک می‌توانست یک لیپوزوم باشد. به‌صورت دقیق‌تر، لیپوزوم،‌ حباب مایعی شکلی از لیپیدها بود

روح من انجام کارهای ارزشمندتری را طلب می‌کرد.

برایم سخت بود که پس از شش سال درس خواندن و اخذ مدرک داروسازی عمومی، کار روتینی را در یک داروخانه یا بیمارستان انجام دهم.

پررنگی در تصمیم من داشت. او که خود شغل آزاد و پردرآمدی در آمریکا داشت، مرتب من را به بازگشت تشویق می‌کرد و می‌گفت «افرادی مثل تو در آمریکا و کانادا زیاد هستند، اما در ایران افراد کمی با توانایی‌های تو وجود دارند و تو می‌توانی آنجا بیشتر خدمت کنی.»

اما روح من انجام کارهای ارزشمندتری را طلب می‌کرد. من دوست داشتم زحماتم به نتایج بکر، کاربردی و ملموسی منتج شود؛

شاید کاشت بذر ایده، کاری یک نفره باشد اما داشت و برداشت محصولات مزرعه، کار یک تیم خوب است. این رازی است که کارآفرینان به ویژه در حوزه محصولات دانشی به‌خوبی از آن آگاهند؛

پس از گذشت چند سال، وجود انبوهی از مشکلات و اقدامات ناتمام او را به این نتیجه رسانده بود که مدیریت شرکت، به وقت و توانمندی‌های دیگری فراتر از داشته‌های او نیاز دارد؛