بریده‌هایی از کتاب اپلای

یه چیز دیگه هم هست به‌نام اسراییل که این مالیاتای اروپا و آمریکا میره سمت اون آدم کشا. من جلوی ورزشکارشون بازی نمی‌کنم و مدال طلا رو که این‌همه اردو و سختی می‌کشم رو واگذار می‌کنم، اون‌وقت برم خرکاری کنم و پول بهشون بدم که خرج بمب و موشکشون کنند و تهدیدمون.

وقتی چند میلیارد خرج دو تیم پایتخت نشین می‌کنند طبیعتا برای قهرمان‌های رشته‌های دیگر گردوخاک ته خزانه می‌ماند.

ما این‌جا مثل مس هستیم که الکترون‌هایمان فقط حرکت کاتوره‌ای دارند! مدیریت تحقیقات آنقدر ضعیف است که یک ولتاژ به این الکترون‌های پرتوان وصل نمی‌شود تا جریان‌های قوی ایجاد بشود!

من فکر می‌کردم جمهوری اسلامی شده که همه مثل هم باشند. روسا خدمت‌گذار باشند یا مثل همه حقوق بگیرند.

دروغ بزرگ را همه راست می‌پندارند.

راست می‌گفت آرش. گاهی آدم دلش می‌خواهد که نخوابد. انگار وقتی بیدار می‌شوی دنیا رفته و تو جا مانده‌ای.

گاهی باید گذاشت و گذشت. دید و دل نداد.

با سهراب هم باید صحبت کنم که نگوید چشم‌ها را باید شست، جور دیگر باید دید. به جایش بگوید چشم‌ها را باید بست، بعضی چیزها را نباید دید. کنترل نگاه، دل را هم به مدیریت می‌کشاند.

وحید مثل ما به زندگی، معادله‌وار نگاه نمی‌کند که بخواهد برای حلش ساعت‌ها وقت بگذارد. آسان گرفته و خدا هم آسان‌ترش کرده انگار برایش...

با سهراب هم باید صحبت کنم که نگوید چشم‌ها را باید شست، جور دیگر باید دید. به جایش بگوید چشم‌ها را باید بست، بعضی چیزها را نباید دید. کنترل نگاه، دل را هم به مدیریت می‌کشاند.

سه‌شنبه‌ها با موری فریاد تشنگی روحی انسان است.

این‌جا یک پنجره برایت باز می‌کنند تا لذت را نشانت بدهند، اما هیچ‌وقت از در خانه راهت نمی‌دهند. همیشه همان پشت پنجره می‌مانی با همان بهرهٔ اندک. غریبه‌ای همیشه؛ نه اهل خانه!