بریده‌هایی از کتاب موکب آمستردام

مهم‌ترین تفاوتی که زیارت اربعین با وقت‌های دیگر دارد هدفمند بودنش است. یک جریانی دارد مردم را یک جایی می‌برد که شبیه هیچ جای دیگر نیست.

من سرباز آرمان‌هایم هستم. سرباز باید هر جایی لازم شد بایستد و سربازی کند.

آن اوایل دلم پر می‌زد برای کربلا و نمی‌شد بروم. بچه‌های هیئت خیلی باکلاس کربلا می‌آمدند. هزینه‌اش زیاد می‌شد و من پولش را نداشتم. یک‌بار دلم شکست و به امام گفتم آقا همه دارند کربلا می‌روند. گفتم یا امام حسین علیه السلام یعنی من لیاقتش را ندارم؟

می‌دیدیم که توی اروپا الآن جریان‌های انحرافی زیادی فعالند. بخشی زیادی از نیروی ما در طول سال، همین روشنگری بود که به مردم نشان دهیم حقیقت چیست و انحراف کدام است. نشان دهیم که این تفسیرها از اسلام و شیعه انحراف است. بعد دیدیم اربعین یک ظرفیتی آماده کرده که دیگر تو احتیاج نیست کار زیادی بکنی. همین‌قدر که طرف را برداری بیاوری اربعین، خودش حقیقت را می‌بیند.

از طریق حاج‌آقا پناهیان با اربعین آشنا شدیم.

من شاید به ده‌بیست کشور از غرب و شرق عالم سفر کرده‌ام. هیچ جایی از لحاظ آزادی‌های جنسی مثل هلند نیست. این‌قدر در این آزادی‌ها پیش رفته‌اند که دارند از حیوانات هم جلو می‌زنند. شما بعضی از حیوانات را می‌بینی کمی حیا دارند. این‌ها مطلقاً به چیزی از جنس حیا اعتقاد ندارند؛ اما چه کسی گفته مشکل ندارند؟

این‌ها توی حرف و کار ناحق خودشان این‌قدر پابرجایند، چرا ما برای حرف حق خودمان معطلیم و بیکار.

حالا دیگر شیعیان برای زیارت اربعین از سراسر دنیا خودشان را می‌رسانند به کربلا؛ به زمین مقدسی که مبارک است و برکتش می‌شود همین اجتماع‌ها، همین دوستی‌ها و آشنایی‌ها، همین ازخودگذشتگی و همدل‌شدن‌ها، همین تمرین‌ها برای روزهای بزرگ در پیش رو. برای روزهایی که امام عصرت ندای «اَناالمَهدی» سر می‌دهد و تو اگر حتی پایی برای رفتن نداری، باید با زانوانت یا با کشیدن سینه‌هایت روی زمین به سوی او حرکت کنی. روزهایی که قرار است از تمامی دنیا جمع شویم در یک قطعهٔ کوچک این کرهٔ خاکی و مهیّای گسترش عدالت شویم. روزهایی که باید نگاهمان به سرانگشت مولا باشد و دلمان در گروی نگاهش؛ به نام و یاد حضرت زهرا علیه االسلام ان‌شاءالله...

که اگر واقعاً آدم شیر پاک خورده باشد و حبّ امام حسین علیه السلام در دلش باشد، کارش خراب نمی‌شود؛ یعنی ممکن است یک چیزی‌اش هم بشود ولی مقاومت می‌کند.

«أَینَ الطَّالِبُ بِدَمِ الْمَقْتُولِ بِکَرْبَلاءَ».

من تنها شدم و فهمیدم تنهایی گاهی چه نعمت بزرگی است. چون کمی زودتر از همه‌جا ناامید می‌شوی و دستت را بلند می‌کنی و می‌گویی خدا.

این کتاب تلاشی است برای بازنمایی خرده‌روایت‌هایی، هرچند کوتاه و ناقص، از عشق و ارادت کسانی که به هر نحوی در این آیین باشکوه حضور دارند؛ چه میهمان باشند یا میزبان، چه از راه دور یا نزدیک.

از دیرباز و در میان همهٔ اقوام و ملل، پیاده‌رفتن مسافر به سمت مقصد نشانه‌ای است از شوق و اشتیاق، خضوع و خشوع و عزم و اراده

فکر می‌کردم باید خیلی خوب باشی تا بتوانی کربلا بروی؛ ولی سال اولی که آمدم فهمیدم اصلاً برای امام حسین علیه السلام مهم نیست. فکر می‌کنم بیشتر گناهکاران را دعوت می‌کند تا آدم‌های خوب. انگار وقتی می‌بیند بعضی‌ها راهشان را گم کرده‌اند تازه دعوتشان می‌کند و می‌گوید بیا این راه درست است، بیا من کمکت می‌کنم

تصویری که ما از انسان‌ها در جوامع غربی می‌بینیم این است که مردم آنجا زندگی‌های خوب، رابطه‌های آزاد و... دارند؛ اما همان‌طور که گفتم رسانه‌ها به شما دروغ می‌گویند و می‌خواهند افکارتان را شکل بدهند. می‌خواهند قدم‌به‌قدم چیزهایی را بپذیرید که عادی و طبیعی نیستند. اگر فقط یک ساعت بنشینید و تفکر کنید حقیقت را در خواهید یافت دربارهٔ اینکه چه چیزی عادی و طبیعی است و چه چیزی نه.

گفت شما امام هستید؟ منظورش امام جماعت بود؛ یعنی گروهی را هدایت می‌کنید. گفتم نه. آن هم نیستم. یک جماعت مسلمانیم. اتفاقاً من اینجا توی هلند مسلمان شدم.

توی اربعین، عالِم، عارف، راننده، نجار، کفاش، همه می‌توانید به درد بخورید. همه بیایند

هر چیزی که زیباست آسان به دست نمی‌آید. باید برایش بجنگی؛ چون چیزهایی که آسان به دست می آید دیگر لذتی ندارد و احتمالاً امتحانی هم در آن نیست.

شما وقتی بیرون از کشوری می‌فهمی که ایران چقدر دشمن دارد. شیعه چقدر دشمن دارد. چقدر دارند روی زمینه‌های فشار به شیعیان کار می‌کنند. چرا با سنّی‌ها کار ندارند؟ چرا با وهابی‌ها کار ندارند؟ اصلاً انگار وهابی‌ها وسیلهٔ دست خودشان‌اند. همهٔ نقشه برای شیعه است؛ چون مشکلشان قدرت‌گرفتن حکومت امام زمانی عجل الله تعالی فرجه است.

فنلاندی‌ها بیشترشان دین ندارند؛ یعنی هیچ دین و باوری را قبول ندارند چه برسد به اینکه بخواهند به احکام دینی عمل کنند. اینکه می‌گویم بر اساس حرف‌ها و ادعاهای خودشان است. می‌گویند دین و خدا و مسیح، همهٔ این‌ها کشک است. محکم می‌گویند به هیچ دینی اعتقاد نداریم، خدا را قبول نداریم.