بریده‌هایی از کتاب معرفت نفس (جلد اول)

بهشت برایش کوچک است و دنیا هم برای او ارزش ندارد، پس خدا فرمود خود من، پاداش روزه‌گیر هستم.

این جسم ما بُراق شده برای روح ما و از یقظه به توبه و از توبه به تقوا و از تقوا به تخلیه و از تخلیه به تحلیه و از تحلیه به تجلّیه و از تجلّیه به لقا و فنا.

امام حسین (ع) برای چه به کربلا آمد و زن و بچّه را در مقابل مردم آورد و گذشت و ایثار و فداکاری برای چه بود؟! برای مردم بود و برای اینکه مردم آدم شوند و اسلام عزیز زنده شود.

تب یکی از نعمت‌های بزرگ خداست.

اینکه انسان از خاک آفریده شده، معنایش اینست؛ برای اینکه بنا شد تک سلّول از خوراکی‌ها باشد و خوراکی‌ها از خاک است.

پروردگار عالم در قرآن، سه هدایت به ما نشان می‌دهد.

قرآن همیشه به اینکه در خارج است و این چهار بُعد را دارد، «انسان» می‌گوید؛ چیزی که هم بُعد خاکی را دارد و هم بُعد درخت و سبزی را دارد و هم بُعد حیوانی را دارد و هم یک چیزی مختص به خود را دارد که عالم وجود ندارد و آن روح است.

ممیّز این انسان از همهٔ مخلوقات اینجاست که حیوان ناطق است و معنای ناطق هم حیوانی نیست که حرف می‌زند، بلکه یعنی حیوانی است که خوب را از بد و بد را از خوب تمیز می‌دهد.

امتیاز ما از همهٔ موجودات، به آن «بُعد ملکوتی» ماست که به این بدن متعلّق شده است

علامه مجلسی (ره) می‌فرمایند: بهترین زیارات از نظر سند و دلالت، این زیارت جامعه است. این زیارت جامعه همه چیز دارد؛ تمام اسرار شیعه در این زیارت جامعه خوابیده است و نمی‌توانید سرّی از اسرار شیعه پیدا کنید که در این زیارت جامعه نباشد. این زیارت باید یک صبحگاهی برای همهٔ ما باشد