بریده‌هایی از کتاب یکی از ما دروغ می گوید

فقط چند کلمه کافی است تا زندگی‌ام به دو بخش «پیش از...و پس از...» تبدیل شود.

«خیانت اشتباه نیست، انتخابه.»

بهترین راه دفاع، حمله‌ست

تغییرات سریع طرز فکر مردم خنده‌دار است.

فقط سرت به کار خودت باشه.

آن‌قدر اتفاق‌های وحشتناک و مهیب وارد وجود تو می‌شود، تا اینکه بالاخره بر آنها غلبه می‌کنی و بعد...تمام می‌شود.

به این نتیجه می‌رسم که هرچقدر هم اراده‌ات قوی باشد، نمی‌توانی بعضی چیزها را نادیده بگیری. البته عیبی ندارد.

به آشپزخانه می‌رود و صدای باز کردن در یخچال و بعد به هم خوردن دو بطری را می‌شنوم. وقتی برمی‌گردد با خود یک کورونا می‌آورد، به همراه یک سن پلگرینو و آن را به من می‌دهد.

«حتماً، حتماً. عجله‌ای نیست، فشاری نیست. تصمیم با خودته کوپر.» مردم همیشه همین را می‌گویند اما منظورشان این نیست.

نمی‌توانم مسئله‌های ریاضی را حل کنم. ساعت هشت‌وپنجاه دقیقهٔ صبح روز سه‌شنبه است و بیست‌وچهار ساعت پیش، سایمون برای آخرین بار سر کلاسش حاضر شده بود. شش ساعت و پنج دقیقه بعد از آن به آزمایشگاه آقای ایوری رفتیم و یک ساعت بعد، مُرد. هفده سال زندگی، به همین سادگی به باد رفت.

چشم‌هایم را می‌مالم. فراموش کرده بودم که اشک ریختن چقدر بدن را خسته می‌کند.

«رشد درختِ جاشوا در هفت سال اول زندگی، عمودیه. هیچ خمیدگی‌ای نداره. چند سال طول می‌کشه تا شکوفه بزنه. هر بار یه انشعاب به وجود میاره. وقتی‌که روی انشعاب‌هاش شکوفه می‌زنه، شاخه می‌میره. و این سیستم پیچیده، مرگ و تولد رو در یک نقطه نشون می‌ده.»

«بیا دیگه. فقط یه ساعت مونده تا فیلم تموم شه. می‌تونی مارمولکم رو هم ببینی.» چند ثانیه سکوت باعث می‌شود که متوجه شوم ممکن است برداشت دیگری کرده باشد. «جدی می‌گم. من یه مارمولک واقعی دارم. یک اژدهای ریشو به نام استن.»

دوباره گریه می‌کند و احساس می‌کنم آشغال‌ترین موجود دنیا هستم.

بعضی از آدم‌ها وجودشان مثل سمّ است. هیچ توضیح دیگری هم برایش وجود ندارد

«خیانت اشتباه نیست، انتخابه.»

فقط سرت به کار خودت باشه.

«اوضاع قبل از اینکه بهتر بشه، بدتر می‌شه. همیشه همین طوره

خدای من. چطور می‌شود قلبم این‌قدر سخت بتپد و هنوز زنده باشم؟ باید تا الان از سینه‌ام بیرون می‌زد.

اگر دلت برایم تنگ شد، جای دیگری به دنبالم بگرد من جایی منتظر تو خواهم بود