بریده‌هایی از کتاب درباره عشق و یازده داستان دیگر

آدم‌های تنها زیاد چیز می‌خوانند، اما کم حرف می‌زنند و کم گوش می‌دهند. زندگی برای آنها معماست، خیال‌پردازند

سعی نکنید برایم موعظه کنید. من در مورد همه چیز عقاید خاص خودم را دارم.

وقتی با آدم‌های معمولی ورق‌بازی کنی و یا شامکی بخوری، صلح‌جو و خوش‌قلبند و حتی چندان احمق نیستند، اما همین که درباره چیزی غیر از خوراک با آنها حرف بزنی، مثلا درباره سیاست یا علوم، چنان سردرگم می‌شوند و یا چنان فلسفه‌بافی‌های بی‌معنی و کینه‌توزانه‌ای می‌کنند، که فقط می‌توانی ناشنیده بگیری و ترکشان کنی.

«آنهایی که هرگز عاشق نشده‌اند خیلی چیزها نمی‌دانند! به نظر من هیچ‌کس تا حالا نتوانسته است عشق را به‌درستی وصف کند و مشکل می‌شود این احساس لطیف و شاد، اما جانکاه را توصیف کرد. و کسی که عاشق شده باشد هیچ‌وقت نمی‌تواند با کلمات این احساس را به دیگری منتقل کند. این مقدمه‌ها و توصیف‌ها چه فایده‌ای دارد؟ فایده سخن‌پردازی‌های بیهوده چیست؟ عشق من بی‌پایان است ...

همه مغزها، همه توان‌های روحی به خاطر ارضای نیازهای موقت و گذرا به هدر می‌رود...

زندگی‌ام این‌طور شکل گرفته ... آدم‌های تنها زیاد چیز می‌خوانند، اما کم حرف می‌زنند و کم گوش می‌دهند. زندگی برای آنها معماست، خیال‌پردازند

راه که می‌رفت فکر می‌کرد که چطور گهگاه در زندگی فرصت آشنایی با آدم‌های خوب پیش می‌آید و چقدر تأسف‌آور است که از این آشنایی‌ها جز خاطره چیزی باقی نمی‌ماند

زن‌هایی که زیبا نیستند شوهرهاشان را به گریه نمی‌اندازد.

آه روسیه بیچاره! آه روسیه بیچاره، چقدر آدم‌های تنبل و بی‌فایده در دامان خودت پرورش داده‌ای! چقدر آدم‌های رنج‌دیده مثل من بار آورده‌ای!

«آه! پرسیدید چطور زندگی می‌کنم. اینجا چطور زندگی می‌کنیم؟ ما اصلا زندگی نمی‌کنیم. پیر می‌شویم، چاق می‌شویم و انسانیت‌مان را از دست می‌دهیم. روز را شب می‌کنیم و به‌این‌ترتیب روز دیگری از زندگی‌مان از دست می‌رود، زندگی با ملال می‌گذرد، بی هیچ تأثیری و بی هیچ فکری ... روز پول جمع می‌کنیم و شب‌ها در باشگاه با ورق‌بازها، عرق‌خورها و آدم‌های صداکلفت، که تحمل‌شان را نداریم، می‌گذرانیم. چه چیز خوبی در این زندگی هست؟