بریده‌هایی از کتاب اما

کجا می‌توانم مردی را پیدا کنم که مثل پدرم همیشه حرف مرا مهم‌تر از حرف خودش بداند و همیشه حق را به من بدهد.

چقدر بهتر است آدم انتخاب کند نه این‌که انتخاب شود،‌ چقدر بهتر است آدم در دیگری احساس حق‌شناسی ایجاد کند نه این‌که خودش احساس حق‌شناسی کند.

که اگر زنی شک داشته باشد مردی را بپذیرد یا نپذیرد، حتماً باید جواب رد بدهد. اگر شک دارد که بگوید بله، باید حتماً بگوید نه. این قضیه‌ای نیست که انسان با شک و تردید واردش بشود و دودل بماند.

اگر خلق و خوی انسان طوری باشد که همه چیز را تحمل کند دیگر چیزی باقی نمی‌ماند که آدم تحمل کند.

شاید بشود بدون رقص هم زندگی را ادامه داد. هستند جوانانی که ماه‌های پیاپی اوقاتشان را بدون این‌که به هیچ مجلس رقصی بروند سپری می‌کنند و جسم و روحشان هم هیچ صدمه‌ای نمی‌بیند. ولی وقتی لذت جست و خیزهای تند و موزون را بچشند در این صورت برایشان خیلی سخت می‌شود که دیگر آن کارها را انجام ندهند.

کسانی که زندگی فقیرانه‌ای دارند و در محیطی محدود و سطح پایین‌تری زندگی را به زحمت پیش می‌برند ممکن است تنگ‌نظر و بدعنق بشوند

آدم با خیرخواهی می‌تواند آن کسی که باید باشد، نه با دوستی. اِما آرزوی چنین مردی را داشت.

ولی مسلماً کارهای ابلهانه‌ای که آدم‌های عاقل بدون شرم و حیا مرتکب می‌شوند دیگر ابلهانه نخواهد بود. رذالت و بدی همیشه رذالت و بدی نیست، بلاهت همیشه بلاهت نیست. بستگی دارد به شخصیت افراد.

خلق‌وخوی‌اش طوری بود که احساس بدبختی نمی‌کرد، حتی در ازدواج اولش. اما خُب، این ازدواج دوم قاعدتاً به او می‌فهماند که زن باشعور و دوست‌داشتنی چه لطف و حلاوت دیگری دارد. بله، با کمال رضایت درمی‌یافت که چقدر بهتر است آدم انتخاب کند نه این‌که انتخاب شود،‌ چقدر بهتر است آدم در دیگری احساس حق‌شناسی ایجاد کند نه این‌که خودش احساس حق‌شناسی کند.

با کمال رضایت درمی‌یافت که چقدر بهتر است آدم انتخاب کند نه این‌که انتخاب شود،‌ چقدر بهتر است آدم در دیگری احساس حق‌شناسی ایجاد کند نه این‌که خودش احساس حق‌شناسی کند.