بریده‌هایی از کتاب تنهایی دو نفره

ای روسری‌ات ِ آبی با دریا خویش من بی تو چقدر راه دارم تا خویش تو: آرامش، آرامش، آرامش... من: طایفه‌ای که جنگ دارد با خویش

بیرون از رنگ و رخت بودن زیباست تسلیم قمار بخت بودن زیباست پاییز و بهار و تبر و بی برگی سخت است، ولی درخت بودن زیباست