بریده‌هایی از کتاب کوروش شاهنشاه آنشان

"دو گناه بزرگ است. یکی‌این‌که کشاورزی که از خاک غذا بیرون می‌کشد خود گرسنه بماند. دیگر آنکه توانگران خود کار نکنند و دارایی ناتوانان ‌را تصرف کنند. من با آن دو گناه مبارزه می‌کنم.

هر شخص مسئول سرنوشت خود می‌باشد. هرگز نباید خانواده وی را مسئول ‌اشتباه او دانست و فقط خود شخص می‌بایست مجازات گردد.

یک پادشاه نباید در فکر جمع کردن مال و زر باشد در‌اینصورت تمام پول مملکت در خزانه پادشاه وارد می‌شود و مردم آن کشور روز به روز فقیرتر خواهند شد

آسایش و راحتی‌امروز حاصل رنج و زحمت دیروز است.

ای مردم آرامش‌امروزتان‌را قربانی آرامش آینده‌تان کنید.

یک ستمگر برای‌این‌که مردم را اسیر خود کند از دو چیز آن‌ها استفاده می‌نماید. از ترس‌شان و همچنین از راحت طلبی آنها.

"دو گناه بزرگ است. یکی‌این‌که کشاورزی که از خاک غذا بیرون می‌کشد خود گرسنه بماند. دیگر آنکه توانگران خود کار نکنند و دارایی ناتوانان ‌را تصرف کنند. من با آن دو گناه مبارزه می‌کنم. "

پس از مرگم، بدنم را طلاکاری یا نقره کاری نکنید یا در تابوت یا چیزی همانند‌این مگذارید. زودتر آن‌را در آغوش خاک بسپارید. آیا جایی فرخنده تر از خاک برای آرمیدن است؟!

"فرمان دادم تا بدنم را بدون تابوت و مومیایی به خاک بسپارند تا اجزاء بدنم ذرات خاک‌ایران ‌را تشکیل دهد".

کوروش بزرگ: "کوروش خطاب به فرزندان خود می‌گوید: فرزندانم هرگزخود را به ضعف و گناه تسلیم نکنید نه در پندار نه در گفتار نه در کردار"