بریده‌هایی از کتاب موش‌ها و آدم‌ها

اگه خویشاوند تو بودم، یه گلوله تو مغزم خالی می‌کردم.

هر آدمی نیاز به کسی داره، کسی که کنارش باشه. آدم دیوونه می‌شه وقتی کسی رو نداشته باشه. فرق نمی‌کنه اون آدم چه کسی باشه، آرزو می‌کنه فقط با کسی باشه.

"هیچ‌کس نمی‌تونه بگه یه آدم چه کارایی ممکنه بکنه

همان‌گونه که گاه اتفاق می‌افتد، زمان یک لحظه، ته‌نشین می‌شود و هم‌چنان در حالت تعلیق باقی می‌ماند و یک لحظه بیش از یک لحظه دوام می‌آورد و صداها باز می‌ایستند برای لحظه‌یی که به مراتب بیش از یک لحظه‌اند.

"فقط به لنی بگو چی‌کار کنه. اگه کار فکری نباشه، فوری انجام می‌ده. خودش عقلش نمی‌رسه هیچ کاری بکنه، اما فرمون بره خوبیه."

هر آدمی نیاز به کسی داره، کسی که کنارش باشه. آدم دیوونه می‌شه وقتی کسی رو نداشته باشه. فرق نمی‌کنه اون آدم چه کسی باشه، آرزو می‌کنه فقط با کسی باشه. می‌گم بهت، آدمی که خیلی تنها بمونه، مریض میشه."

"آدمایی مثل ما که تو مزرعه کار می‌کنن، تنهاترین آدمای دنیا هستن. اونا خویشاوندی، زن و بچه‌یی ندارن، اونا به هیچ کجا تعلقی ندارن. اونا به مزرعه میان و برای دستمزد کار می‌کنن. اون‌وقت به شهر می‌رن و هر چی درآوردن به باد میدن و اولین چیزی که می‌دونن اینه که دنبشون رو تو یه مزرعه دیگه تکون بدن. اونا چیزی تو دست و بالشون نیست که به آیندشون فکر کنن."

تو درهرحال چیزی یادت نمی‌مونه. من اینو بارها و بارها دیدم. یکی با یکی دیگه حرف می‌زنه و براش فرق نمی‌کنه که آیا او می‌شنوه و می‌فهمه یا نه.

من نمی‌خوام شماها رو تو دردسر بندازم. فکر می‌کنین من دوست ندارم گاه‌گاهی با کسی حرف بزنم؟

به تفنن و خوش‌طبعی گفت: "کم‌تر آدما با هم سفر می‌کنن. نمی‌دونم چرا. گویا همه آدما، تو دنیای لعنتی درون خودشون از دیگری وحشت دارن." جورج گفت: "به مراتب بهتر و دلنشین‌تره که آدما با کسی که می‌شناسن، این‌ور و اون‌ور برن."