بریده‌هایی از کتاب انیشتین از زبان خودش؛ نظریات انیشتین در مورد علم، دین، سیاست و فلسفه

" تا وقتی انسان باشد، جنگ نیزخواهدبود."

"به مدت چندروز، ازخوشحالی درپوست خودنمی گنجیدم. بزرگ‌ترین رویاهایم حالابه واقعیت بدل شده بودند."

"تنها راه نجات تمدن دردل تشکیل یک دولت جهانی نهفته است. دولتی که امنیت ملت ها رابرمبنای قانون تأمین می‌کند. تا وقتی دولت های قدرتمند سلاح داشته باشند ودرپس سلاح هایشان مسائل محرمانه نهفته باشد، جنگ‌های جهانی جدید نیزدرراه خواهند بود."

"اگر قرار بود سرگرم آراستن خویش شوم، دیگر خودم نبودم ... پس به جهنم! اصلاً برایم مهم نیست. اگر به نظرتان من جذاب و دلنشین نیستم، دنبال دوستی بگردید که به دهان خانم‌ها شیرین‌تر بیاید."

"در تمام زندگی‌ام یک چیز فهمیده‌ام و آن اینست که تمام علمی که ما کسب کرده‌ایم، در قیاس با واقعیت جهان، کودکانه و ابتدایی است. با این حال این ارزشمندترین چیزی است که تاکنون کسب کرده‌ایم."

"درتجربیات شخصی ام، هیچ‌گاه به اندازهٔ زمانی که نتایج این نظریه وهرآنچه به آن است رابدست می‌آوردم به بیچارگی وضعیف الحال بودن بشرپی نبرده بودم."

"بنابراین زمان به خودی خود، و فضا به خودی خود محکوم به از بین رفتن و نابودی هستند. و تنها چیزی که به‌عنوان یک واقعیت مستقل باقی می‌ماند، نوعی اتحاد میان این دو است." (هرمان مینکوفسکی، ۱۹۰۸)

انیشتین کودک نابغه‌ای نبود. می‌گویند حتی پدرش با یک دکتر نیز مشورت کرد چون او آن‌قدر دیر صحبت کردن را فراگرفت که والدینش نگران بودند شاید عقب مانده باشد. با مدرسه هیچ‌گاه رابطهٔ خوبی نداشت. فقط کمی تلاش می‌کرد که در سیستم آموزشی جا بیفتد و یا آنچه از او انتظار می‌رفت را انجام دهد. به خاطر می‌آورد که زمانی معلمی در وصفش چنین می‌گفت: "حضور شخص تو در این مکان ارزش و احترام کلاس را برای من از بین می‌برد." این حالت سرکشی نسبت به نظام و قوانینی که برای آنها دلیلی نمی‌دید، در طول زندگی‌اش نیز ادامه یافت. در برخی موارد او را به دردسر انداخت ولی وجههٔ اجتماعی خوبی از او ساخت و به او کمک کرد آزادانه به آنچه می‌خواهد معتقد باشد و آنچه که دوست دارد را بگوید.

" رویدادهای سیاسی بزرگ زمان ما آن‌قدر دلسردکننده هستند که در نسل ما فرد کاملاً احساس تنهایی می‌کند. مردم دیگر احساس خود را نسبت به عدل و شرف از دست داده اند و برایشان مهم نیست نسل‌های بهتر از ما با فداکاری و از خودگذشتگی به چه چیزهایی دست می‌یافتند."

" هرکسی که دیگر نمی‌تواند شگفت‌زده شود، دیگر نمی‌تواند تعجب کند، درست مانند مردگان است، و چشمانش تاریک و کم‌فروغ شده‌اند."

این جهان به اصطلاح جذاب، این هیاهو و شلوغی انسان‌ها، کمتر از هر وقت دیگری برای من جذابیت دارد.

" افرادیک جامعه نبایدبایستندوفقط انتقادکنند، آنان‌ی بایست خدمت کنند وبه بهترین شکلی که می‌توانند عمل نمایند. سرنوشت جهان همان‌گونه خواهدبودکه جهان شایستهٔ آن است."

" بگذارید من نیز مانند یک فرد عادی دارای احترام باشم و سعی نکنیم از هیچ انسانی بت بسازیم "

"من هم در اصل قرار بود یک مهندس شوم. ولی این را بسیار غیرقابل‌تحمل یافتم که مجبور باشم به جمع مخترعین بپیوندم و چیزهایی درست کنم که زندگی عادی را پیچیده‌تر از قبل کنند. آن هم فقط برای سودجویی و کسب پول."

"من یک بی‌اعتقاد کاملا ً‌معتقد هستم. فکرمی‌کنم این یک دین جدیداست."

"دوست ندارم درکشوری زندگی کنم که در آن فرد نمی‌تواند از کیفیت قوانین لذت ببرد وآزادانه آنچه می‌خواهد بگوید و تدریس کند."

"بنابراین زمان به خودی خود، و فضا به خودی خود محکوم به از بین رفتن و نابودی هستند. و تنها چیزی که به‌عنوان یک واقعیت مستقل باقی می‌ماند، نوعی اتحاد میان این دو است." (هرمان مینکوفسکی، ۱۹۰۸)

" من روح و جسم خویش را به علم و دانش فروختم، سفری از "من " و " ما "به سوی " آن ". "

"اگر قرار بود سرگرم آراستن خویش شوم، دیگر خودم نبودم ... پس به جهنم! اصلاً برایم مهم نیست. اگر به نظرتان من جذاب و دلنشین نیستم، دنبال دوستی بگردید که به دهان خانم‌ها شیرین‌تر بیاید."

"من هیچ نیستم جز یک بار سنگین بر دوش خانواده‌ام ... به راستی شاید اگر هیچ‌گاه به دنیا نمی‌آمدم خیلی بهتر بود."