بریده‌هایی از کتاب خانواده‌ پاسکوآل دوآرته

هیچ نفرتی بالاتر از نفرت خانوادگی نیست، نفرت از یک آدم همخون.

نه عشق کار یکی دو روز است و نه نفرت.

چه منظرهٔ غم‌انگیزی است تماشای مردمی که منتظرند خدا همهٔ کارها را درست کند!

کارهای آدم فانی عجیب است. از هرچه که دارد بدش می‌آید، ولی بعد برای همان‌ها افسوس می‌خورد!

این هردو کتاب دربارهٔ قتلِ بی‌هدف است.

هرگز نمی‌شود به بدبختی عادت کرد، باور کنید، چون ما همیشه مطمئنیم که بلای فعلی آخری است، گرچه بعدها، با گذشت زمان متقاعد می‌شویم ــ با چه احساس فلاکتی! ــ که هنوز بدتر از این در راه است ...