بریده‌هایی از کتاب لیلی و مجنون

ای نام تو بهترین سرآغاز بی‌نام تو نامه کی کنم باز ای یاد تو مونس روانم جز نام تو نیست بر زبانم ای کار گشای هر چه هستند نام تو کلید هر چه بستند ای هیچ خطی نگشته ز اول بی‌حجت نام تو مسجل ای هست کن اساس هستی کوته ز درت دراز دستی ای خطبه تو تبارک‌الله فیض تو همیشه بارک‌الله

ای بی‌خبران ز درد و آهم خیزید و رها کنید راهم من گم شده‌ام مرا مجوئید با گم شدگان سخن مگوئید

لیلی سر زلف شانه می‌کرد مجنون در اشک دانه می‌کرد لیلی می مشگبوی در دست مجنون نه ز می ز بوی می مست قانع شده این از آن به بوئی وآن راضی از این به جستجوئی

گر صبر کنی به صبر بی‌شک دولت به تو آید اندک اندک دریا که چنین فراخ رویست پالایش قطرهای جویست وان کوه بلند کابرناکست جمع آمده ریزه‌های خاکست هان تانشوی به صابری سست گوهر به درنگ می‌توان جست

بی‌شیر دلی بسر نیاید وز گاو دلان هنر نیاید ساقی می‌ناب در قدح ریز آبی بزن آتشی برانگیز

در چین نه همه حریر بافند گه حله گهی حصیر بافند در هر چه از اعتدال یاریست انجامش آن به سازگاریست

با تو نکند چو خاک پستی اکسیر تو داد خاک را لون وز بهر تو آفریده شد کون سر خیل توئی و جمله خیلند مقصود توئی همه طفیلند سلطان سریر کایناتی شاهنشه کشور حیاتی لشگر گه تو سپهر خضرا گیسوی تو چتر و غمزه طغرا وین پنج نماز کاصل توبه است در نوبتی تو پنج نوبه است در خانه دین به پنج بنیاد بستی در صد هزار بیداد وان پیر حیائی خدا ترس با شیر خدای بود همدرس

به نام ایزد بخشاینده ای نام تو بهترین سرآغاز بی‌نام تو نامه کی کنم باز ای یاد تو مونس روانم جز نام تو نیست بر زبانم ای کار گشای هر چه هستند نام تو کلید هر چه بستند ای هیچ خطی نگشته ز اول بی‌حجت نام تو مسجل ای هست کن اساس هستی کوته ز درت دراز دستی ای خطبه تو تبارک‌الله فیض تو همیشه بارک‌الله ای هفت عروس نه عماری بر درگه تو به پرده داری ای هست نه بر طریق چونی دانای برونی و درونی ای هرچه رمیده وارمیده

لیلی دم صبح پیش می‌برد مجنون چو چراغ پیش می‌مرد لیلی به کرشمه زلف بر دوش مجنون به وفاش حلقه در گوش

قند است لب تو گر توانی از وی قدری به من رسانی کاشفته گی مرا درین بند معجون مفرح آمد آن قند