بریده‌هایی از کتاب دو امام مجاهد

علی‌بن ابی‌طالب میداند که همهٔ مسلمانها برابرند و هرکسی تقوا داشت او بالاتر است امّا به همان باتقواها هم پول بیشتری نمیدهند. هر کسی عالم‌تر است ارزشش بیشتر است، امّا به همان عالمها هم حقوق بیشتری نمیدهند. جامعهٔ اسلامی این‌جوری (است) و در بیت‌المال برابری و تساوی.

امروز می‌بینیم تازه دارد حدیثهایش خوانده میشود که اولاد پیغمبر به جهنّم نمیرود؛ پیغمبر به فاطمهٔ زهرا _ که دختر خودش بود، فرزند بلاواسطه‌اش بود _ گفت: «إنّی لا أغنی عنک من الله شیئا.»؛ ای فاطمه! من در پیش خدا به درد تو نمیخورم؛ برو خودت، خودت را بساز و عمل کن. امروز حالا میخواهند ثابت کنند بنده که سلسلهٔ نسبم با سی واسطه به امام سجّاد میرسد، به جهنّم نمیروم، چون سیّدم و اولاد پیغمبرم! پیغمبر خلاف این را به فاطمه گفت و ائمّه زیاد گفتند.

یکی آن‌چنان اندوخته و انباشته که حساب از دست خودش (هم) بیرون است، یکی آن‌چنان ندارد که محتاج یک لقمه‌نانی است که شکمش را امشب سیر کند. این اختلاف در جامعهٔ اسلامی به وجود آمد. و به شما بگویم که هرجا این اختلاف وجود داشت، اسلام درآنجا نیست

صلح امام حسن تبدیل جبههٔ جنگ از روی زمین بود به زیر زمین

صلح به‌معنای سازش و تسلیم نیست؛ صلح امام حسن به‌معنای متارکهٔ موقّت جنگ است برای آمادگی جهت ضربت زدن قاطع‌تر.

شهید یعنی آن که میمیرد برای اینکه انسانیّت زنده بماند؛ آن که میمیرد برای اینکه مکتب خدا و اسلام، پایدار و برقرار بماند؛ این است شهید.

امام حسن حاضر شد خود را و نام خود را و وجههٔ خود را و محبوبیّت خود را در میان دوستان نزدیکش، فدای مصلحت واقعی بکند؛ حاضر شد که او را نشناسند، برای اینکه اسلام را بشناسند و اسلام بماند.

امام را نباید فقط به‌معنای مسئله‌گو و حدیث‌گو بدانیم؛ امام در اصطلاح قرآن و حدیث یعنی رهبر؛ هر کسی که زمام امّت را به دست گرفته است و به سویی میکشد؛ حاکم را میگویند امام

هدف نزدیک اسلام، تشکیل یک جامعه‌ای است به قوارهٔ اسلامی و به شکل اسلامی؛ و هدف بعد از آن، ساختن یک انسان کامل و متعالی است. هدف نزدیک، ساختن مدینهٔ فاضله است، هدف بعد که مترتّب بر این هدف است و هدف نهائی و غائی است، ساختن انسان فاضل، و انسان کامل (است).

پولهای گزاف میداد، پولهای بیت‌المال را اصلاً صرف تحکیم موقعیّت خود میکرد. خرج دیگری نداشت معاویه