بریده‌هایی از کتاب من آنچه شرط بلاغ است...

آیا تابه‌حال کسی را دیده‌اید، حتی یک نفر ــ روی این یک نفر تأکید دارم ــ که از کمبود عقل خودش شکایت کند؟ من که ندیده‌ام.

ما ایرانی‌ها در مقایسه با مقداری که از زبان‌مان استفاده می‌کنیم، هرگز از ظرفیت گوش‌های‌مان بهره‌برداری نمی‌کنیم. بیشتر دوست داریم حرف بزنیم تا گوش کنیم.

خصلت بسیار ریشه‌دار بیشتر ما ایرانیان که چه دوست داشته باشیم و چه نداشته باشیم، از زیانبارترین خصلت‌های جامعهٔ ماست و آن، روحیهٔ «نق زدن» و بدوبیراه گفتن و ایراد گرفتن تقریباً دائمی ماست از زمین و زمان؛ دوست و غریبه؛ حکومت و آب، ترافیک و سرنوشت. و هر آنچه احتمالاً به ذهن‌مان برسد؛ یعنی مثل این‌که این «نق زدن» کم‌کم به‌صورت یک قرص و کپسول مکمل برای تقویت شخصیت اجتماعی ما آدم‌ها به‌ویژه در محافل و میهمانی‌های خانوادگی شده. بدون اینکه دقت کنیم که وقتی این نارضایتی و " نق زدن " تبدیل به عادتی ثانوی شد، روح جامعهٔ ما کم کم پژمرده می‌شود. جامعه مغموم می‌شود. پرخاشگر و عصبی می‌شود. بلایی که کم و بیش این روزها خودمان درگیرش هستیم.

«انگار که همین دیروز بود»

بگذارید فرزندتان یک بچهٔ متوسط و معمولی باشد اما با روحیهٔ شاداب و سرزنده رشد کند. درس زندگی بالاتر از همهٔ درس‌ها است

صادقانه با خودتان بیندیشید که در طول روز، خودتان، همسرتان، همکارتان چند بار از زندگی و سختی‌هایش گله می‌کنید و در مقابل به من بگویید که به‌طور متوسط حالا چند بار از مثبت‌هایش یاد می‌کنید؟ بی‌شک این رفتار در شکل دادن به روحیهٔ فرزند شما اثر می‌گذارد.

بگذارید فرزندتان یک بچهٔ متوسط و معمولی باشد اما با روحیهٔ شاداب و سرزنده رشد کند. درس زندگی بالاتر از همهٔ درس‌ها است. همهٔ این حرف و سخن‌ها برای بهبود خود زندگی است اما مثل این که ما واقعاً هدف را در بین ابزارهای رسیدن به هدف گم کرده‌ایم.

این‌که می‌بینید هر رئیسی، هر مدیری و هر وزیری که سر کار می‌آید اولین قدمش نفی دست‌آوردهای نفر قبلی است و انداختن به خیال خودش طرحی نو! یک دلیل ساده‌اش این است که هیچ‌کس، هیچ‌کس را به‌جز خودش قبول ندارد

آنچه می‌گویی گر از بهر خداست هر چه می‌خواهی بگو کج یا که راست گر سخن با یاد یار دلکش است گو به‌هر لفظی که خواهی، آن خوش است ملا احمد نراقی

سؤال اصلی من این است که حالا بعد از این همه سال که متوجه قضیه شده‌ایم چرا برای رفع اشتباهات خودمان قدمی برنمی‌داریم؟ کجای این بانک‌ها با این سودهای کمرشکن، اسلامی است؟