بریده‌هایی از کتاب نطلبیده؛ جلد اول

زنها راحت تر از مردها اشتباهشان را می پذیرند.

تنها کاری که از دستش برمی آمد کشیدن دو نفس عمیق بود و گرم کردن سر خودش برای گذشتن زمان

ــ اوممم... بابا نباید فکر کنه من بی عرضه‌ام!

ــ من به دیبا سخت نمیگیرم. دیبا قبل از این که دختر من باشه یه آدمه که حق زندگی داره.

رویش را برگرداند، نمی خواست خامی و سادگی‌اش را کسی ببیند

دستش آمده بود که تا هیجان خونش بالا می‌رود به تته پته می‌افتد ناجور!

ــ درسته، توانا ماهیگیر قهاریه. همیشه ماهی می‌گرفت تا یه زمان شاه ماهی توی تورش بیفته... حالا که شاه ماهی افتاده توی تورم، دیگه چهار کنج زمینو بوسیدم و از دنیای قهرمانی ماهیگیری خداحافظی کردم.

ــ ما می‌دونیم اونا که نمیدونن. کلاس بذار!

با این که شادی در چشمان مجید هم تلالو انداخته بوداما زیر لبی گفت: ــ هیس آروم، یه جوری رفتار کن انگار یه قرارداد معمولی مثل تمام قراردادای قبلیمون بوده. کلاس کاریمونو فراموش نکن!

آیناز کفری از اُرد دادن رضا، به سمت آشپزخانه رفت و همزمان از منیر پرسید: ــ عمه، شما این آقا رضا رو چه طور تحــ ... وقتی نگاه چپ منیر را دید فوری جمله‌اش را اصلاحیه زد: ــ تنها می‌ذارید؟ ای بابا شوهر به این خوبی تو این دوره زمونه کم پیدا می شه، خانمای شوهر دزدم کم نیستن.

صدای مجید را شنید که گفت: ــ پاشو موش کوچولو، یا برو پیش پسر داییت بمون، یا بیا سر قابلمه‌ها ور دل خودم! قرار بود من مثل گربه‌ها کمین بذارم برای موش، نه هی برای این گربه و اون گربه چنگ و دندون نشون بدم. د یالاه پاشو... می دونم نمیخوای بری توی ساختمون پیش طلعت خانوم ما، اما حق نداری از جلوی چشمای خودمم دور بشی.

دوران بچگی او فقط در تنش میان عظیم و آفرین طی شده بود و حسادتها و رقابتهای زیر پوستی با ژینا! تا به خود آمده بود دیده بود بزرگ شده!

اگر جواب طلعت خانم را نمیداد حناق می‌گرفت و می‌مرد. چند تا متلک آب و نان دار تحویل طلعت خانم داد. به ظاهر دلسوزی می‌کرد، اما حرفش سوز داشت.

همیشه پدرش اصرار داشت با افرادی بالاتر از خودش نشست و برخاست... سرش را تکان داد و نگاهش بین آن جمع گشت، افراد بالاتر از خود؟! از کجا می‌دانست که اینها از او بالاتر نیستند؟ همین منیر که این طور گرم "شهرزاد خانوم، شهرزاد خانوم" می‌کند، این زن چه قدر می‌تواند صفای باطن داشته باشد که در اولین جلسهٔ دیدار با کسی، تمام محبتش را توی سینی قلبش بگذارد و تعارف بکند؟

بیشتر از هزار بار این سوال آقا رضا را جواب داده بود. از پشت سرش حرکت مجید را دید و عصبانیت یادش رفته و خنده‌اش را خورد. مجید پشت سر رضا ابتدا سری تکان داد به معنای "من شرمنده!" و بعد دستی به ته ریشی که به صورت داشت کشید به معنای این که "به خاطر من جوابشو بده تا ولت کنه!"

ــ من شرمنده، مادر و برادر من شدن فرشتهٔ عذابت، مظلوم تر از شوهر بی‌زبون من گیر نیاوردن که هی ازش کار می‌کشن! کم پیش می‌آمد توی بحث و ماجرایی، منیر جانب خانواده‌اش را رها کند و طرف رضا را بگیرد. اما رضا آن قدر سرش به دلمشغولی دیگری گرم بود که متوجه این اتفاق نادر هم نشد. زود گفت: ــ هیچ غمت نباشه، بعدا خودم سر فرصت، عمه و برادرتو درستشون می کنم... اما می‌گم آ منیر، عمه طلعت ما چه بده بستونی با این ثریا خانم آش بانو داره که این طور حلوا حلواش می‌کنه؟ والاه از مادر زن ما بعیده که... منیر زود پر چادرش را عقب کشید، انگار زیاده روی کرده بود در جانبداری از او! چشمی دراند و گفت: ــ بعیده؟! چی بعیده؟ خوبه والاه! یه محله ست و یه طلعت خانوم! دست خیرش، مردم شهر رو برداشته و تو هنوز توی صفای دلش شک داری؟!

ــ با آژانس که بری، حتی دو قدم راهو، کلاس داره! خدافظ عمو بداخلاقه! مامانی یه کم به پسر نطلبیدهت گل گاوزبون بده و شربت زعفرون، تا اعصابش برگرده سر جاش، من جلوی همکارام آبرو دارم. فعلا بای بای!

سر زیر گوش دخترش برد و گفت: ــ یه کم با داداشت حرف بزن تا امشب جلوی مهمونا اخلاق سگیشو نشون نده! امشب براش نقشه‌ها دارم. منیر ذوق زده گفت: ــ آره؟! ــ آره مادر، آره! اما مجید با حرف زدن چه با ماه منیر چه هر کس دیگری روی فرم بیا نبود! آن اخلاق قشنگش را روی کار گذاشته و بدش نمی‌آمد همه را به فیضی برساند. همان اول کاری پرش به پر بردیای بیچاره گیر کرد و وقتی گوشش را پیچاند بقیه حساب کار دستشان آمد که تا یکی دو ساعت دم پرش نباشند تا عصبانیتش فرو کش کند. حداقل شاید وقتی مهمانها سر می رسیدند، می‌شد با این بشر دوپا حرف زد!

دیبا حرصی و پر جوش و خروش از دستش به فغان افتاد: ــ فکر کردید من کارگرم که الان میخ و اره دست گرفتم؟ این کارگاه مال همه ست، یه سفرهٔ پهن شده است برای همه! منم کارگر نیستم، اما این جا مال همهٔ ماست و همه باید برای رشدش زحمت... مجید قدمی عقب برداشت و در حینی که پشت به او داشت و به طرف در می رفت گفت: ــ دیالوگات تاثیر گذار بود و قشنگ. شب قبل از خواب درباره ش فکر می کنم. حالا شب خوش!

فقط کف به دهان نیاورده وگرنه تا مرز سکته رفته بود.