بریده‌هایی از کتاب کاش وقتی بیست ساله بودم می دانستم

خوش‌شانسی زمانی حاصل می‌شود که می‌دانیم چطور و چه وقت رقص خود را با زندگی هدایت کنیم.

بخت به این صورت تعریف می‌شود: «موفقیت یا شکستی که ظاهراً برحسب اتفاق حاصل می‌شوند تا اقدامات خود فرد.»

برای رسیدن به مقصدِ نهایی، عجله نکنید.

به‌جای مدنظرقراردادن مشاغل سنتی که انعطاف‌پذیریِ محدودی دارند، مادربودن شما را مجبور می‌کند مبتکر باشید.

تمام رفتارهای انسانی را می‌توان به‌شکل سازگاری شخص با خودش، یعنی استخر ژن‌ها، یا سازگاری با جامعه در مقیاس بزرگ دانست.

اگر هدفِ شما از تلاش برای حل مسئله‌ای بزرگ به‌روش‌های نوآورانه، ساختن معنا باشد احتمال بیش‌تری هست که پول عایدتان شود

زیاد از ساحل دور نمی‌شویم و قایق‌مان را هم به خطر نمی‌اندازیم.

یک سال طول کشید؛ اما قدم‌به‌قدم به هدفش رسید.

یک سال طول کشید؛ اما قدم‌به‌قدم به هدفش رسید.

یک سال طول کشید؛ اما قدم‌به‌قدم به هدفش رسید.

«نه هرچیز شمردنی‌ای مهم است و نه هرچیز مهمی شمردنی است.»

«خیلی اوقات مردم نگران سوارشدن قطار در زمان درست هستند؛ ولی نگران سوارشدن در قطار درست نیستند.»

تقریباً غیرممکن است که چیزی را بدون این‌که خودتان انجام دهید یاد بگیرید. باید آن‌قدر شکست بخورید تا بالاخره موفق شوید.

دنیا به دو دسته آدم تقسیم می‌شود: یکی آن‌هایی که منتظرند دیگران به آن‌ها جوازِ انجام کارهایی را که دوست دارند بدهند و دیگری آدم‌هایی که خودشان این جواز را به خود می‌دهند. برخی انگیزه را درونِ خود جست‌وجو می‌کنند و بقیه منتظر می‌مانند تا نیروهای بیرونی آن‌ها را به جلو هل بدهند.

شما تنها با انرژی و تخیل خودتان محدود می‌شوید.

قیدهایی را که شاید بی‌دردسر، اما غالباً محدودکننده هستند از میان بردارید.

گاهی مسیرهای فرعیِ حوالی قوانین، می‌توانند شما را به هدف‌تان برسانند؛

هیچ‌یک از ما با اولین تلاش نتوانسته راه برود یا دوچرخه‌ای براند.

«واقعاً فکر می‌کنم گاهی به‌شدت می‌ترسم... وقت‌های کمی هست که چیزی چنان مهم وجود دارد و تو آن‌قدر باورش داری که می‌توانی علی‌رغم ترس انجامش دهی.»

که هر دست‌اندازی را می‌توان در طول این مسیر برطرف کرد و مسیر را برای موفقیت هموار ساخت.