بریده‌هایی از کتاب کاش وقتی بیست ساله بودم می دانستم

هر روز می‌توانیم و باید خودمان را به چالش بکشیم. یعنی می‌توانیم انتخاب کنیم که دنیا را از دریچه‌های متفاوتی ببینیم. هرچه مسائلِ بیش‌تری را حل کنیم، اعتمادبه‌نفس بیش‌تری پیدا می‌کنیم و ورزیده‌تر می‌شویم و بهتر می‌توانیم آن‌ها را به‌چشم فرصت ببینیم.

شکست بخش مهمی از فرایند یادگیری زندگی است. درست مانند تکامل که مجموعه‌ای از آزمایش‌های آزمون‌وخطاست، زندگی نیز پر از آغازهای غلط و لغزش‌های ناگزیر است. هیچ‌یک از ما با اولین تلاش نتوانسته راه برود یا دوچرخه‌ای براند. چرا از دانش‌آموزان و بزرگ‌سالان انتظار داریم در اولین تلاش، وظایف پیچیده را به انجام برسانند؟ کلید موفقیت تواناییِ گرفتن درس‌هایی از متن هریک از این تجارب و پیشرفت با آن اطلاعات و دانش جدید است.

استن کریستنسن که دوره‌ای درسی درباب مذاکره را در استنفورد تدریس می‌کند، حرفه‌اش استخراجِ بیش‌ترین ارزش از مذاکره است.

اگر هر وضعیت را با دید اصلاح بررسی کنید، فرصت‌های بی‌شماری پیدا خواهید کرد. سپس به شما بستگی دارد که تصمیم بگیرید خود را در موقعیتِ انجام این چالش قرار می‌دهید یا خیر. برخی از مردم، استادِ مقابله با چالش‌ها و به‌عهده‌گرفتن نقش‌های رهبری هستند.

ترک‌کردن درواقع فوق‌العاده قدرت‌بخش است. ترک‌کردن تذکاری است از این‌که شما وضعیت را کنترل می‌کنید و می‌توانید هروقت که دوست دارید، رهایش کنید. نباید خودتان زندانبانِ خودتان باشید و خودتان را در جایی محبوس نگه دارید که فایده‌ای ندارد. اما این به آن معنی نیست که ترک‌کردن کار آسانی است. من مشاغلی را ترک کرده‌ام که مناسب نبودند. همچنین پروژه‌های در حال شکست را رها کردم. در هر مورد، این کار وحشتناک سخت بود. ما تصور می‌کنیم ترک‌کردن نشانهٔ ضعف است؛ بااین‌که در بسیاری از اوقات، درست برعکسِ این است. گاهی ترک‌کردن شجاعانه‌ترین راه چاره است؛ چون لازم است با شکست‌های خود رودررو شوید و آن‌ها را علناً اعلام کنید. خبر خوش این است که ترک‌کردن به شما اجازه می‌دهد همه‌چیز را پاک کنید و ازنو آغاز کنید. همچنین اگر برای ارزیابیِ اتفاقی که افتاده است، زمان صرف کنید، ترک‌کردن می‌تواند تجربهٔ یادگیری بسیار ارزشمندی باشد.

برای این‌که داستان خودتان را شکل دهید باید بفهمید اکنون چه کسی و در کجا هستید، چطور به این‌جا رسیده‌اید، نقاط قوت و ضعف خویش را بشناسید و بدانید بعدازآن به کجا می‌خواهید برسید. باید بفهمید چه چیزی شما را عقب نگه می‌دارد و چه چیزی به جلو می‌برد، و در طی این سفر چه چیزی با خود به ارمغان می‌آورید. هم باید گفته‌های دیگران دربارهٔ گذشته‌تان را تفسیر کنید و هم گفته‌های خودتان دربارهٔ آیندهٔ خودتان را.

زمان زیادی طول کشید تا متوجه شوم این ذهنیتِ رقابتی که «به‌قیمت باخت دیگری برنده می‌شوید»، کاملاً زیان‌بخش و دارای نتیجهٔ معکوس است. در زندگی تقریباً همه‌چیز تیمی انجام می‌شود و کسانی که نمی‌دانند چطور دیگران را به موفقیت برسانند، ایراد بزرگی دارند.

«نه هرچیز شمردنی‌ای مهم است و نه هرچیز مهمی شمردنی است.»

قوانین غالباً معنای‌شان شکستن است. این ایده در جملهٔ تکراری‌ای که به‌کرات استفاده می‌شود، مستتر است: «اجازه نگیر؛ ولی بابت فراموش‌کاری عذرخواهی کن.» بیش‌تر قوانین به‌عنوان سطح پایین‌ترین وجه مشترک وضع شده‌اند. به‌این‌ترتیب اطمینان حاصل می‌شود که کسانی که نمی‌دانند چه‌کار باید بکنند، درونِ این مرزها باقی می‌مانند.

درواقع، زندگیِ حقیقی، یک امتحانِ کتاب‌باز نهایی است. درها بازِ باز هستند و به شما اجازه می‌دهند وقتی می‌خواهید مسائلِ بی‌انتهای مربوط به کار، خانواده، دوستان و دنیا را در مقیاس بزرگ، حل کنید، از منابع بی‌پایان اطراف خود استفاده کنید.

کارآفرینی طیفی از مهارت‌های مهم زندگی را پرورش می‌دهد: از رهبری و تیم‌سازی گرفته تا مذاکره، نوآوری و تصمیم‌گیری.

تلاش ما این است که افرادِ تی‌شکل بسازیم؛ یعنی کسانی که حداقل در یک رشتهٔ علمی دانش عمیقی دارند و وسعت دانش آن‌ها دربارهٔ نوآوری و کارآفرینی به آن‌ها اجازه می‌دهد تا به‌طور مؤثر با متخصصان و حرفه‌ای‌های سایر رشته‌های علمی کار کنند تا بتوانند ایده‌های خود را محقق سازند.

غالباً مسائل را در چهارچوب خیلی تنگی قرار می‌دهیم. وقتی چالشی ساده مانند کسب پول در دو ساعت داده می‌شود، بیش‌تر مردم سریع سراغ پاسخ‌های عادی می‌روند. درنگ نمی‌کنند تا با دقت و دیدِ بازتری به مسئله نگاه کنند. بازکردن چشم‌ها، دنیایی از فرصت‌ها را به‌روی ما باز می‌کند

کارآفرین کسی است که همیشه در جست‌وجوی مشکلاتی است که می‌توانند تبدیل به فرصت شوند و روش‌های خلاقانه را برای بهره‌برداری از منابعِ محدود در رسیدن به اهدافش استفاده می‌کند.

بیش‌تر مردم طوری به مشکلات نزدیک می‌شوند که انگار نمی‌توانند آن‌ها را حل کنند. بنابراین راه‌حل‌های خلاقانه‌ای را که درست جلوی چشم‌شان است نمی‌بینند. بااین‌حال فارغ از اندازهٔ مشکل، معمولاً راه‌های خلاقانه‌ای وجود دارند تا از منابعی که در اختیارتان قرار دارند برای حل مشکلات استفاده کنید.

تحقیقاتِ فراوانی وجود دارد که نشان می‌دهد کسانی که می‌خواهند مرزهای مهارت‌های فعلی خود را گسترش دهند و خطر امتحان چیزی جدید را بپذیرند، به‌احتمال زیاد موفق‌تر از کسانی می‌شوند که باور دارند مجموعهٔ مهارت‌های‌شان ثابت است و توانایی‌هایی ذاتی دارند؛ باوری که باعث می‌شود در نقش‌های خاصی گیر کنند

«نگرانیِ دائم مقدار زیادی از انرژی حیاتی را از بین می‌برد؛ درحالی‌که آن انرژی را می‌توان در مواردی عالی مصرف کرد».

اگر هدفِ شما از تلاش برای حل مسئله‌ای بزرگ به‌روش‌های نوآورانه، ساختن معنا باشد احتمال بیش‌تری هست که پول عایدتان شود؛ در مقایسه با این‌که با هدفِ پول‌سازی شروع کنید، که در آن صورت احتمالاً نه پول خواهید ساخت و نه معنا.

بهتر است «به‌جای پول‌ساختن، معنا بسازید»

کلید کشفِ نیاز، شناسایی و پرکردن شکاف‌هاست؛ شکاف در روشی که افراد از محصولات استفاده می‌کنند، شکاف در خدماتِ موجود و شکاف در داستان‌هایی که افراد، موقع صحبت دربارهٔ رفتارشان بیان می‌کنند.