بریده‌هایی از کتاب دعوت به فلسفه؛ عشق به حکمت و جستجوی راه‌های نو در فلسفه

فقط یک متخصص می‌تواند دروغگویی خودش را با حقیقت همساز کند

فرق بین آدم عاقل و آدم احمق این نیست که عاقل هیچ اشتباهی نمی‌کند و احمق می‌کند؛ فرقشان این است که آدم عاقل از اشتباهش درس می‌گیرد و احمق درس نمی‌گیرد.

الاهیات جامه‌ای واجب و ضروری برای پوشاندن جهل بی‌انتهای ذهن آدمی است؛ اما مدل این جامه‌ها مثل سایر لباس‌ها تغییر می‌کند. انسان، خدا را برحسب رشد جایگاه اخلاقی خودش، دائماً بازفهم می‌کند.

آناتول فرانس می‌گوید: «آنچه انسان را از حیوانات متمایز می‌کند دروغگویی و ادبیات است»،

هرچه بیشتر می‌آموزیم، امیدمان کمتر می‌شود.

کشمکش‌ها، بلاتکلیفی‌ها و تردیدهای روزانه‌مان برای فعالیت‌ها و رشد ما ضروری‌اند

«متافیزیک، پیدا کردن دلایل بد است برای آنچه از سر غریزه به آن باور داریم؛ اما پیدا کردن این دلایل خودش کم از غریزه نیست.»

شاید اگر دنبال ثبات ذهن و روان هستیم، باید بیشتر آن را در فلسفه جستجو کنیم تا علم.

«بچه‌ها و ابله‌ها حقیقت را می‌گویند.»

نیچه با اشاره به افلاطون، می‌گفت: «همهٔ زیبایی، طعمه‌ای برای تولیدمثل است.»

فیثاغورس می‌گوید ما موسیقی افلاک را نمی‌شنویم چون آن را مدتی دراز شنیده‌ایم. مثل آهنگری که سروصدای کارگاهش را نمی‌شنود چون مدت‌های طولانی آن را شنیده و به آن عادت کرده است.

حکومت یعنی خود ما در مقیاسی بسیار بزرگ.

هر کسی عاشق آن چیزی در معشوق است که خودش فاقد آن است.

انسان به همان اندازه پیر است که عروقش پیرند، و به همان اندازه جوان است که ایده‌هایش جوان‌اند.

وقتی به هدفم دست یافتم خدا کند هدف دیگری بر من ظاهر شود و مرا به خود بخواند و دغدغه و خارخاری در من به‌وجود بیاورد تا برای رسیدن به آن بکوشم. خدا کند هیچ‌وقت راضی نشوم و عطش روحم سیراب نشود.

خوشبختی، بازی آزاد غرایز است.

چون لذت‌های فلسفه شبیه رازهای عشق است، هیچ روح ناپاکی به آن دست پیدا نمی‌کند

معنی زندگی چیزی نیست که از طبیعت بخواهی آن را به تو بدهد. معنی زندگی، چیزی است که تو باید به طبیعت و تاریخ بدهی. معنی زندگی تو در این است که زندگی فرصتی است برای ابراز سازنده و خلاق خودت؛ اینکه کاری انجام بدهی که به زندگی دیگران کمک کند،

سوگناکی زندگی در این است که فقط زمانی به ما حکمت ارزانی می‌کند که جوانی‌مان را دزدیده. ــ «کاش جوان می‌دانست و پیر می‌توانست!»

فقط یک چیز در تاریخ قطعی است و آن، انحطاط است. فقط یک چیز در زندگی حتمی است و آن، مرگ است.