بریده‌هایی از کتاب تحصیلکرده

او به جلو خم شده، فکش بر روی هم قفل شده بود و با چشمانی تنگ در چهرهٔ تایلر به دنبال نشانه‌ای از موافقت می‌گشت، او می‌خواست اثرِ عقایدی که با پسرش در میان گذاشته بود را در چهرهٔ او ببیند، اما هیچ‌چیز ندید.

یک ساعت بعد پدر دیگر پوزخند نمی‌زد. تایلر هم دیگر چیزی در مورد رفتن به دانشگاه نگفت، اما قول هم نداد که خانه را ترک نکند. او در آن جوّی که ایجاد شده بود، در سیلابِ حرف‌های پدر گیر افتاده بود و با قیافه‌ای مبهم آنجا نشسته بود و به حرف‌های پدر گوش می‌کرد. پدر گفت: «تو نمی‌توانی با کتاب‌ها و کاغذپاره‌ها زندگی کنی، تو می‌خواهی یک خانواده را اداره کنی چطور می‌توانی با کتاب‌ها نانِ زن و بچه‌ات را بدهی و آن‌ها را حمایت کنی؟»