بریده‌هایی از کتاب غلبه بر پشت گوش اندازی

به خودتان ثابت کنید که بهتر است با انجام تکلیف، تنها ریسک شکست را به جان بخرید، تا اینکه با انجام ندادن آن، شکست قطعی خود را تضمین کنید

با این تفکر که قبل از شروع کار باید از موفقیت‌تان اطمینان کامل داشته باشید، مبارزه کنید.

عادت کنید به جای اصرار ورزیدن بر لزوم «تضمین»، با «احتمال» کنار بیایید. کار سختی است، اما قابل تحمل است و ارزش دردسرش را دارد، زیرا به شما کمک می‌کند بر پشت‌گوش‌اندازی مزمن خود غلبه کنید.

وقتی کاری را شروع می‌کنید، بیاموزید روی کاری که انجام می‌دهید، تمرکز کنید. نه روی اینکه چگونه آن‌کار را انجام می‌دهید. اولی به شما کمک می‌کند به انجام تکلیف مورد بحث ادامه دهید، حال آنکه دومی ترس شما از شکست را تقویت می‌کند و این احتمال را افزایش می‌دهد که بعد از شروع، خیلی زود از کار دست بکشید.

به دفعات به خودتان تفهیم کنید که ارزش شما از روی عملکردتان تعیین نمی‌شود. بنابراین، اگر در انجام کاری که در دست دارید ضعیف عمل کردید یا شکست خوردید، به خودتان یادآوری کنید بدشانسی آوردید که این‌طور شد. اما معنای این بدشانسی این نیست که ـ تکرار کنید، این نیست که ـ شما آدم نالایق و شکست‌خورده‌ای هستید. معنایش این است که شما آدم جایزالخطایی هستید که هم می‌تواند موفق شود و هم شکست بخورد. در اینجا نیز عمل کردن مداوم به این قاعده، اهمیت زیادی دارد.

دانشجو: یعنی لازم نیست قبل از شروع کار در وضعیت مناسب آن قرار بگیرم؟ ویندی: البته که نه. مشکل اصلی تو دقیقاً همین است. فکر می‌کنی قبل از مرور درس‌ها باید حال و روحیهٔ مناسب درس خواندن به تو دست بدهد. اگر این فکر درست بود، هیچ‌کس درس نمی‌خواند.

موفق شدن بهتر از شکست خوردن است. اما هیچ قانونی وجود ندارد که شما را از شکست خوردن مستثنا کند.

افرادی که مشکل پشت‌گوش‌اندازی مزمن دارند، معمولاً با احساس گناهی درگیر هستند که آنها را به ستوه می‌آورد، مانع از غلبه بر پشت‌گوش‌اندازی می‌شود و آنها را با یک مشکل دوم، یعنی عذاب وجدان نیز روبه‌رو می‌کند.

«فقط شما می‌توانید این‌کار را انجام بدهید، اما مجبور نیستید آن را به تنهایی انجام دهید.»

ما انسان‌ها در این زمینه‌ها پشت‌گوش‌اندازی می‌کنیم: * مراقبت و نگهداری از خود * رشد و پرورش نفس * محترم شمردن تعهداتمان به دیگران